Loading...

  • Ewa
    Ewa dodał 1 nowe zdjęcia do albumu Najnowsze zdjęcia
    IV0901 bł. Bronisława Błogosławiona Bronisława Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania Błogosławiona Bronisława OPraem Bronisława Odrowąż dziewica, zakonnica, ksieni Ilustracja Widzenie bł. Bronisławy (1849, mal. Wojciech Eljasz-Radzikowski) Data i miejsce urodzenia ok. 1203 Kamień Śląski Data i miejsce śmierci 29 sierpnia 1259 Kraków (Sikornik) Beatyfikacja 23 sierpnia 1839 Rzym przez Grzegorza XVI (zatwierdzenie kultu) Wspomnienie 1 września Atrybuty lilia, krzyż Patronka Królestwa Polskiego, diecezji opolskiej, dobrej sławy, Krakowa, Zwierzyńca Szczególne miejsca kultu Kościół św. Augustyna i św. Jana Chrzciciela w Krakowie, Kaplica bł. Bronisławy w Krakowie Herb Ksieni klasztoru sióstr norbertanek w Krakowie Okres sprawowania ok. 1241 Wyznanie katolickie Kościół rzymskokatolicki Inkardynacja Zgromadzenie Sióstr Kanoniczek Regularnych Zakonu Premonstratensów (norbertanki) Commons Multimedia w Wikimedia Commons Miejsce spoczynku Kościół św. Augustyna i św. Jana Chrzciciela w Krakowie Rodzice Miłosław (Stanisław), Anna z d. Gryf Krewni i powinowaci bp Iwo Odrowąż (stryj), św. Jacek Odrowąż OP (kuzyn), bł. Czesław Odrowąż OP (kuzyn), bp Jan Prandota, Jaksa Gryfita (pradziad). Commons Multimedia w Wikimedia Commons Wikicytaty Cytaty w Wikicytatach Strona internetowa Błogosławiona Bronisława (również Bronisława Odrowąż, herbu Odrowąż[a]; ur. ok. 1203 w Kamieniu Śląskim, zm. 29 sierpnia 1259 w Krakowie na Sikorniku) – polska zakonnica w Zgromadzeniu Sióstr Kanoniczek Regularnych Zakonu Premonstratensów (norbertanek), dziewica, ksieni klasztoru norbertanek w Krakowie oraz błogosławiona Kościoła katolickiego. Spis treści 1 Źródła historyczne 2 Życiorys 3 Relikwie 4 Kult 5 Proces beatyfikacji 6 Patronat 7 Zobacz też 8 Uwagi 9 Przypisy 10 Bibliografia 11 Linki zewnętrzne Źródła historyczne Pierwsza źródłowa informacja o bł. Bronisławie pochodzi z życiorysu św. Jacka OP, który napisał Stanisław z Krakowa, lektor krakowskiego klasztoru dominikanów, w połowie XIV wieku, na potrzeby procesu kanonizacyjnego św. Jacka OP, a znajdujący się w zbiorach Biblioteki Watykańskiej[1] (łac. De vita et miraculis sancti Jacchonis (Hyacinthi) ordinis fratrum praedicatorum auctore Stanislao Lectore Cracoviensi eiusdem ordinis). Drugą źródłowo potwierdzoną informacją o bł. Bronisławie jest zapis w (łac. Liber mortuorum monasterii Sancti Vincentii Ordinis Praemonstratensis) wydanym w 1887[1]. Do naszych czasów nie dochowały się natomiast zapisy klasztorne o niej, gdyż pożar z 18 maja 1528 pochłonął kościół i klasztor sióstr norbertanek[2]. Zniszczeniu uległy wtedy wszystkie księgi, nadania, archiwum i biblioteka[2]. Pamięć o bł. Bronisławie została ponadto utrwalona we wspomnieniach pisarzy średniowiecznych, m.in. Albertusa Leandera (1517), Macieja Miechowity (1521), Mateusza Valerianusa (1537) czy Seweryna z Krakowa (1594)[2]. Życiorys Według zachowanych źródeł oraz przekazanej tradycji bł. Bronisława pochodziła z rodu Odrowążów[3][4][a]. Dalszy jej przodek, najprawdopodobniej Paweł Odrowąż przybył z Czech do Polski około 966 i osiadł w dobrach Końskie[3]. Dziadek jej, również nazywający się Paweł Odrowąż miał na pewno przynajmniej jedną córkę Gertrudę przyszłą ksienię klasztoru norbertanek w Ibramowicach[5] oraz czterech synów: Eustachego; Iwona, późniejszego biskupa krakowskiego; Miłosława i Iwana[3]. Eustachy wraz z żoną Beatą był dziedzicem Kamienia Śląskiego, a ojcem św. Jacka[3]. Krewnym jej był również dominikanin Czesław Odrowąż OP, późniejszy błogosławiony[3]. Osobny artykuł: Odrowążowie. Błogosławiona Bronisława urodziła się około 1203 w Kamieniu Śląskim w diecezji opolskiej i była najstarszą córką wielodzietnej rodziny Miłosława (zwanego również Stanisławem) i Anny z domu Gryf, wnuczki Jaksy z Miechowa[3][6]. Miała dwóch braci Szczęsława i Mikuła[3]. W dzieciństwie oraz młodości otrzymała staranne wychowanie, pielęgnowane przez jej matkę (podstawowe prace domowe, umiejętność pisania i czytania, ziołolecznictwo, ogrodnictwo, dobre obyczaje i wiedza ogólna)[3]. Warto dodać, że na ówczesnych dworach czy zamkach książęcych była kaplica, gdzie zbierano się na wspólną modlitwę, u boku zazwyczaj kapelana rodzinnego[3]. Można więc przypuszczać, że wychowywana była również poprzez pielęgnowanie kultu i wiedzy religijnej[3]. Nieznane są bliższe okoliczności i warunki w jakich spędziła lata młodości, natomiast wiadomo, że mając 16 lat wstąpiła do klasztoru sióstr norbertanek na Zwierzyńcu, wybierając w ten sposób drogę życia konsekrowanego[3]. Na podstawie zachowanych konstytucji zakonnych z 1340 można określić porządek dnia w klasztorze, a tym samym przypuszczalny tryb jej życia klasztornego[7]. Dzień rozpoczynano odmawianiem siedmiu psalmów pokutnych[7]. Cały brewiarz odmawiano na stojąco, jako wyraz pokuty[7]. Poza tym wiele czasu spędzano na inne modlitwy w różnych intencjach[7]. Szczególną czcią otaczano Matkę Bożą[7]. Cele były nieogrzewane[7]. Obowiązywały liczne praktyki postne oraz pokutne[7]. W czasie posiłków w refektarzu odbywało się m.in. czytanie lektury duchowej[8]. Biografowie jej życia stwierdzili, że zaprowadziła ona w klasztorze – z polecenia krewnego św. Jacka – praktykę codziennego odmawiania różańca świętego[8]. Cechowało ją ponadto umiłowanie modlitwy indywidualnej, szczególnie do Męki Pańskiej[8]. Chętnie też udzielała pomocy potrzebującym i cierpiącym wskutek najazdu Tatarów[8]. Nieznana jest data złożenia przez nią ślubów zakonnych. Wiadomo jest natomiast, że po przejściu Tatarów i spaleniu przez nich klasztoru w 1241, była ona wówczas – według przekazanej tradycji – już przełożoną (ksieni) tego klasztoru[8]. Podczas tego najazdu siostry w obawie o swoje życie zmuszone były do opuszczenia klasztoru i udania się do kryjówek w skałach pobliskich lasów, które odtąd noszą nazwę Skał Panieńskich[9]. W tych trudnych czasach nawiązała ona kontakt ze swoimi krewnymi, którzy pomogli jej odbudować zniszczony kościół oraz klasztor[8]. Z przekazów źródłowych wiadomo, że pomogła jej wówczas Przybysława, żona Jakuba Odrowąża (ówczesnego właściciela dóbr w Kamieniu Śląskim)[8]. W najtrudniejszych chwilach udawała się na Sikornik, gdzie oddawała się modlitwie i medytacji[10]. Tam również miała widzenie Chrystusa, który w mistycznym widzeniu stwierdził[10]: Quote-alpha.pngBronisławo, krzyż Mój jest twoim, lecz i chwała Moja twoją będzie. Na dwa lata przed śmiercią miała następne szczególne widzenie duchowe, w którym dowiedziała się o śmierci swego krewnego św. Jacka[8]. Podała ona wówczas siostrom treść tego widzenia[2]. Będąc zatopioną w modlitwie ujrzała nad dominikańskim kościołem Świętej Trójcy w Krakowie wielką jasność i postępujący orszak Matki Bożej prowadzącej św. Jacka[8]. Po skierowanym pytaniu do Maryi otrzymała od niej następującą odpowiedź[2]: Quote-alpha.pngBronisławo, córko moja, jestem matką miłosierdzia, a ten którego widzisz, to brat twój Jacek, którego do wiecznej chwały prowadzę. Zmarła 29 sierpnia 1259 na wzgórzu Sikornik podczas modlitwy[11], nazwanym później wzgórzem św. Bronisławy i tam została początkowo pochowana, ponieważ kościół i klasztor nie był jeszcze w pełni odbudowany po zniszczeniach tatarskich[2]. Relikwie Po zakończeniu odbudowy kościoła i klasztoru ciało bł. Bronisławy zostało przeniesione i umieszczone we wschodniej ścianie kościoła, a następnie miejsce to zamurowano, z uwagi na ewentualność kolejnych niszczycielskich najazdów[12]. Na początku XVII wieku (14 października 1604), kiedy z polecenia ksieni klasztoru s. Doroty Kątskiej OPraem powiększono kościół natrafiono na jej zamurowaną trumienkę, a następnie powtórnie ją ukryto w kościelnych murach[13]. W 1656 kościół ten został ograbiony przez wojska szwedzkie podczas ich najazdu[13]. Następnie w 1782 ksieni s. Magdalena Otfinowska OPraem odnalazła ukrytą, dębową trumienkę za ołtarzem św. Jacka w prezbiterium[13]. Ówczesny proboszcz ks. Wacław Tworkowski po uzyskaniu zgody władz kościelnych wyjął jej kości oraz przełożył je do nowej cynowej trumienki i umieścił ją w murze kościoła przy ołtarzu św. Anny[13]. Można dodać, że 29 sierpnia 2003 dokonano uroczystego wprowadzenia części jej relikwii do Sanktuarium św. Jacka w Legnicy[14]. Następnie 31 sierpnia 2014 część jej relikwii została wprowadzona również do kościoła Wszystkich Świętych w Brzezinach[15]. Kult Ilustracja bł. Bronisławy z książki „Żywoty Świętych Pańskich na wszystkie dnie roku”. W 1600 ukazał się Katalog świętych i błogosławionych Męczenników, Wyznawców, Panien i Pań Korony Polskiey y Miasta Krakowa, w którym wpisano imiona 70 osób i podano daty ich śmierci[1]. Na 59. miejscu umieszczona jest „Błogosławiona Bronisława Zakonu Premonstrateńskiego za Zwierzencu 1259”[1]. Katalog ten potwierdził Mistrz Pałacu Apostolskiego G. M. Guanzelli w Rzymie[1]. W 1604 wpisano jej imię z tytułem błogosławionej w Poczet Patronów Królestwa Polskiego, na przedstawieniu graficznym z obrazem Orła Białego[1]. W 1650 umieszczono wezwanie Bronisławy (z tytułem beata), w litanii błogosławionych całego zakonu norbertańskiego[1]. Ołtarz bł. Bronisławy w kaplicy przy Kopcu Kościuszki w Krakowie. Początkowo jej kult koncentrował się na górze Sikornik (górze św. Bronisławy), gdzie według tradycji zmarła oraz gdzie była pierwotnie pochowana[16]. Informacje z przełomu XVII i XVIII wieku mówią, że na górze tej w miejscu, gdzie znajdowała się jej pustelnia, postawiono krzyż, do którego pielgrzymowano[16]. W 1702 w miejscu tym proboszcz ks. Herman Suchodębski wybudował kaplicę pw. bł. Bronisławy[17] oraz umieścił w niej półkolisty obraz z jej podobizną i wystawił księgę pamiątkową dla pielgrzymów[16]. W 1759 ówczesna ksieni s. Petronela Poniatowska OPraem, kaplicę tą znacznie powiększyła, która następnie została poświęcona 23 września 1759[18]. Kaplicę tą odwiedził m.in. 23 czerwca 1786 król Polski Stanisław August Poniatowski[18]. W 1786 ułożono hymn, litanię i modlitwy ku jej czci, a w 1789 ukazał się drukiem jej pierwszy żywot napisany przez o. Wawrzyńca Teleszyńskiego OP[9]. Modlitwy do błogosławionej Bronisławy są odmawiane przed jej ołtarzem i relikwiami w klasztorze sióstr norbertanek w każdy wtorek, o godz. 19:00, po wcześniejszym odprawieniu mszy świętej i odmówieniu litanii ku jej czci[19]. Ponadto odmawiana jest nieustająca nowenna z licznym udziałem księży i wiernych, w czasie której oddawana jest jej cześć oraz dołączane są prośby i podziękowania wiernych[1]. W Ameryce istnieją kościoły pod jej wezwaniem, budowane są kaplice i kapliczki jej poświęcone[1]. W wielu kościołach znajdują się jej obrazy, witraże i rzeźby[1]. W ikonografii bł. Bronisława jest przedstawiana w białym habicie, czasami klęcząca przed Chrystusem trzymającym krzyż lub przed Trójcą Przenajświętszą[9]. Jej atrybutem jest lilia lub krzyż[9]. Proces beatyfikacji W 1838 po ustaniu epidemii cholery w Krakowie, co przypisywano modlitwom wstawienniczym ku s. Bronisławie, ówczesna ksieni klasztoru s. Ewa Stobiecka OPraem poczyniła starania w celu wyniesienia jej na ołtarze[20]. Zwróciła się ona wtedy do ks. kanonika Józefa Pawłowskiego z kolegiaty Wszystkich Świętych w Krakowie o zajęcie się tą sprawą, a ten z kolei zwrócił się do biskupa krakowskiego Karola Skórkowskiego, przebywającego wówczas na wygnaniu w Opawie i do sufragana krakowskiego Franciszka Zglenickiego[20]. Następnie ks. Pawłowski udał się do Rzymu, gdzie zdał sprawę papieżowi Grzegorzowi XVI[20]. Następnie sprawą zajęli się dominikanin o. Gwalbert Leszczyński OP i franciszkanin o. Franciszek Czekan OFMConv., którzy poczynili starania w celu zbadania jej kultu[21]. Po skompletowaniu dokumentacji i przesłuchaniu wielu osób, które zaświadczyły o jej odwiecznym kulcie, akta te przesłano do Rzymu w celu dalszego postępowania[21]. Na podstawie tej dokumentacji znany rzymski adwokat Francisco Bartoleschi opracował tzw. Positio z prośbą do papieża o zatwierdzenie jej kultu[21]. Na spotkaniu Kongregacji ds. Obrzędów 3 sierpnia 1839 zaaprobowano ten kult i przekazano sprawę 23 sierpnia tegoż roku do akceptacji papieżowi Grzegorzowi XVI, który wyraził zgodę, a tym samym ogłosił ją błogosławioną[21]. Główne uroczystości jej beatyfikacji odbyły się 2 września 1840 w Krakowie[22]. Po nieszporach i odczytaniu dekretu beatyfikacyjnego Stolicy Apostolskiej w kościele dominikanów pw. Świętej Trójcy odbyła się uroczysta procesja z jej relikwiami do kościoła św. Augustyna i św. Jana Chrzciciela w Krakowie z udziałem bp. Franciszka Zglenickiego[22]. Uroczystości beatyfikacyjne zostały zakończone 5 września uroczystą mszą świętą sprawowaną w kaplicy bł. Bronisławy na wzgórzu Sikornik[23]. Obraz do ołtarza bł. Bronisławy namalował krakowski malarz Wojciech Eljasz-Radzikowski[23]. Nową miedzianą trumienkę ufundował Henryk Kossakowski, a okazały srebrny relikwiarz na głowę błogosławionej wykonał Franciszek Kausa[23]. Kongregacja następnie wyraziła zgodę na tekst mszy świętej jej poświęcony jak i na formularz brewiarzowy[22]. W celu zebrania pełnej dokumentacji w sprawie jej kanonizacji powołano następnie 19 czerwca 2002 Komisję Historyczną w archidiecezji krakowskiej przez kard. Franciszka Macharskiego[1]. Do 1855 doroczną uroczystość bł. Bronisławy obchodzono w dniu 3 września, a następnie ją przesunięto na 1 września[24]. Patronat Błogosławiona Bronisława została zaliczona do rzędu błogosławionych patronów Polski przez papieża Grzegorza XVI[25]. Ponadto jest patronką diecezji opolskiej oraz dobrej sławy[10]. Błogosławiona Bronisława jest też patronką Zwierzyńca oraz Krakowa[17]. W latach międzywojennych powstały na terenie Polski liczne towarzystwa jej imienia[24]. W 1920 Towarzystwo św. Bronisławy powstało w Chorzowie[26]. W tymże roku podobne towarzystwo powstało również we Lwowie pod nazwą Stowarzyszenie dziewcząt pod patronatem św. Bronisławy[27]. W 1926 podobną inicjatywę utworzenia stowarzyszenia poczyniono w Poznaniu[27]. W Krakowie jedna z ulic nosi jej imię[28]. Również w katowickiej dzielnicy Ligota-Panewniki znajduje się m.in. ulica Bronisławy[29]. Ponadto w Kamieniu Śląskim[30], Łodzi[31], Szczecinie[32], Gliwicach[33] i Tychach[34] też jedną z ulic nazwano jej imieniem.IV0901 bł. Bronisława Błogosławiona Bronisława Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania Błogosławiona Bronisława OPraem Bronisława Odrowąż dziewica, zakonnica, ksieni Ilustracja Widzenie bł. Bronisławy (1849, mal. Wojciech Eljasz-Radzikowski) Data i miejsce urodzenia ok. 1203 Kamień Śląski Data...Więcej…
'':
ściemnij
przesuń
Głosowanie: