Już jest nowy numer:
Z O B A C Z !
Zaloguj
-
Ewa dodał 1 nowe zdjęcia do albumu Najnowsze zdjęcia23 lutego 2020niedziela Rok liturgiczny: A/II VII Tydzień zwykły --------------- Polikarp ze Smyrny (gr. Πολύκαρπος, Polýkarpos; łac.: Polycarpus; ur. ok. 69–82, zm. 22 lutego 156[b]) – biskup Smyrny (obecnie Izmir w Turcji), święty katolicki i prawosławny (jako męczennik; cs. Swiaszczennomuczenik Polikarp, jepiskop Smirnskij), zaliczany do ojców apostolskich. Polikarp urodził się prawdopodobnie około roku 70[a] w zamożnej, chrześcijańskiej rodzinie. Według tradycji znał osobiście kilku apostołów i miał być uczniem apostoła Jana Teologa (Ewangelisty). Przez niego został też ok. 100 roku mianowany biskupem Smyrny. Podczas postoju w Smyrnie konwoju z aresztowanym, wiezionym do Rzymu Ignacym Antiocheńskim, obaj biskupi spotkali się[2]. Ignacy skierował później do Polikarpa list napisany w Troadzie[2][3]. Za panowania papieża Aniceta (154/155–165) Polikarp przybył do Rzymu w sprawie ustalenia jednolitej daty świętowania Wielkanocy. Chrześcijanie na Wschodzie świętowali w sam dzień 14 Nisan, zaś członkowie gminy w Rzymie obchodzili Paschę w pierwszą niedzielę po 14 Nisan. Biskup i papież nie doszli do porozumienia[2]: Anicet bowiem nie zdołał skłonić Polikarpa do zarzucenia zwyczaju, jakiego zawsze przestrzegał razem z Janem, uczniem Pańskim, i z innymi apostołami, z którymi obcował. Ani również Polikarp nie przekonał Aniceta, który twierdził, że należy się trzymać zwyczaju prezbiterów, swych poprzedników. Mimo to zachowali między sobą jedność, a w kościele Anicet, w dowód swego szacunku, pozwolił Polikarpowi na sprawowanie Eucharystii. (Ireneusz, List do papieża Wiktora; por. Euzebiusz, Historia Kościelna (Historia Ecclesiastica) V 24,16–17)[2] Polikarp zginął jako ok. stuletni[a] starzec w czasie prześladowań chrześcijan za cesarza Marka Aureliusza[1] (121–180). Sędzia skazał go na spalenie na stosie. Współczesny opis męczeństwa podaje, że płomienie utworzyły jakby pokój lub jakby żagiel wypełniony wiatrem, który ze wszystkich stron otoczył ciało Polikarpa: Ciało pośrodku nie wyglądało jak palące się zwłoki, lecz raczej jak wypiekany chleb, lub jak złoto lub srebro oczyszczane w piecu. Poczuliśmy też piękny zapach, jakby kadzidła lub jakiejś innej drogocennej wonności. (List Kościoła Smyrny o męczeństwie św. Polikarpa, 15,3) W związku z tym, że płomienie nie chciały objąć Polikarpa, jeden z wykonujących wyrok podszedł i przebił go mieczem[1] lub sztyletem[2]. Akta jego męczeństwa podają, że stało się to 22 lutego 156 r., choć podaje się także rok 155 i 167[b]. Po męczeńskiej śmierci św. Polikarpa naoczni jej świadkowie sporządzili opis jego męczeństwa i jako list Kościoła smyrneńskiego przesłali do wiernych w Filomelium (obecnie: Akşehir) w Frygii. Opis zachował się do czasów współczesnych i jest znany jako „Martyrium Polycarpi”. Jest to najstarszy znany dokument opisujący śmierć pojedynczego męczennika[2]. Osobny artykuł: Męczeństwo Polikarpa. Starożytna agora w Smyrnie Tak o świętym wspomina Martyrologium rzymskie: Dnia 26 stycznia, w Smyrnie dzień śmierci św. Polikarpa. Był on uczniem św. Jana, Apostoła i przez niego wyświęcony na Biskupa tego miasta. Był także zwierzchnikiem całej prowincji kościelnej Małej Azji. Za czasów Marka Antoniusza i Lucjusza Aureliusza Kommodusa, był na rozkaz prokonsula wrzucony do ognia, gdy w amfiteatrze cały naród żądał jego śmierci. Ponieważ jednak płomienie mu nie zaszkodziły, więc go ścięto mieczem. Razem z nim tę samą śmierć męczeńską poniosło dwunastu mieszkańców Filadelfii. Troska współwyznawców o szczątki zabitego Polikarpa jest odnotowywana jako jeden z pierwszych przejawów czczenia świętych oraz ich relikwii, a opis wskazuje na rodzące się przekonanie o wyjątkowej ich wartości[4]: Tak więc mogliśmy później zebrać jego kości, cenniejsze od klejnotów i droższe od złota, aby je złożyć w miejscu stosownym” („Męczeństwo św. Polikarpa” [5]) Listy Polikarp był autorem wielu listów, z których zachował się jeden, skierowany do wspólnoty chrześcijańskiej w Filippi. Pozostawione przez Polikarpa informacje odnoszące się do Ignacego Antiocheńskiego[2] i napisanych przez niego listów mają dużą wartość historyczną. Uczniem Polikarpa był jeden z płodniejszych teologów II w., Ireneusz z Lyonu (140–202). W liturgii Wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 23 lutego (dawniej 26 lutego), natomiast cerkiew prawosławna wspomina męczennika 23 lutego/8(7*) marca[e], tj. 8 marca według kalendarza gregoriańskiego. Ikonografia W ikonografii święty przedstawiany jest zazwyczaj jako mężczyzna z krótką, siwą brodą w liturgicznych szatach biskupich, często ozdobionych dużymi krzyżami. Prawą ręką błogosławi, w lewej trzyma Ewangelię. Niekiedy ma na sobie szaty męczennika i krzyż w dłoni.23 lutego 2020niedziela Rok liturgiczny: A/II VII Tydzień zwykły --------------- Polikarp ze Smyrny (gr. Πολύκαρπος, Polýkarpos; łac.: Polycarpus; ur. ok. 69–82, zm. 22 lutego 156[b]) – biskup Smyrny (obecnie Izmir w Turcji), święty katolicki i prawosławny (jako męczennik; cs. Swiaszczennomuczenik ...Więcej…![23 lutego 2020niedziela
Rok liturgiczny: A/II
VII Tydzień zwykły
---------------
Polikarp ze Smyrny (gr. Πολύκαρπος, Polýkarpos; łac.: Polycarpus; ur. ok. 69–82, zm. 22 lutego 156[b]) – biskup Smyrny (obecnie Izmir w Turcji), święty katolicki i prawosławny (jako męczennik; cs. Swiaszczennomuczenik Polikarp, jepiskop Smirnskij), zaliczany do ojców apostolskich.
Polikarp urodził się prawdopodobnie około roku 70[a] w zamożnej, chrześcijańskiej rodzinie. Według tradycji znał osobiście kilku apostołów i miał być uczniem apostoła Jana Teologa (Ewangelisty). Przez niego został też ok. 100 roku mianowany biskupem Smyrny. Podczas postoju w Smyrnie konwoju z aresztowanym, wiezionym do Rzymu Ignacym Antiocheńskim, obaj biskupi spotkali się[2]. Ignacy skierował później do Polikarpa list napisany w Troadzie[2][3].
Za panowania papieża Aniceta (154/155–165) Polikarp przybył do Rzymu w sprawie ustalenia jednolitej daty świętowania Wielkanocy. Chrześcijanie na Wschodzie świętowali w sam dzień 14 Nisan, zaś członkowie gminy w Rzymie obchodzili Paschę w pierwszą niedzielę po 14 Nisan. Biskup i papież nie doszli do porozumienia[2]:
Anicet bowiem nie zdołał skłonić Polikarpa do zarzucenia zwyczaju, jakiego zawsze przestrzegał razem z Janem, uczniem Pańskim, i z innymi apostołami, z którymi obcował. Ani również Polikarp nie przekonał Aniceta, który twierdził, że należy się trzymać zwyczaju prezbiterów, swych poprzedników. Mimo to zachowali między sobą jedność, a w kościele Anicet, w dowód swego szacunku, pozwolił Polikarpowi na sprawowanie Eucharystii. (Ireneusz, List do papieża Wiktora; por. Euzebiusz, Historia Kościelna (Historia Ecclesiastica) V 24,16–17)[2]
Polikarp zginął jako ok. stuletni[a] starzec w czasie prześladowań chrześcijan za cesarza Marka Aureliusza[1] (121–180). Sędzia skazał go na spalenie na stosie. Współczesny opis męczeństwa podaje, że płomienie utworzyły jakby pokój lub jakby żagiel wypełniony wiatrem, który ze wszystkich stron otoczył ciało Polikarpa:
Ciało pośrodku nie wyglądało jak palące się zwłoki, lecz raczej jak wypiekany chleb, lub jak złoto lub srebro oczyszczane w piecu. Poczuliśmy też piękny zapach, jakby kadzidła lub jakiejś innej drogocennej wonności. (List Kościoła Smyrny o męczeństwie św. Polikarpa, 15,3)
W związku z tym, że płomienie nie chciały objąć Polikarpa, jeden z wykonujących wyrok podszedł i przebił go mieczem[1] lub sztyletem[2].
Akta jego męczeństwa podają, że stało się to 22 lutego 156 r., choć podaje się także rok 155 i 167[b].
Po męczeńskiej śmierci św. Polikarpa naoczni jej świadkowie sporządzili opis jego męczeństwa i jako list Kościoła smyrneńskiego przesłali do wiernych w Filomelium (obecnie: Akşehir) w Frygii. Opis zachował się do czasów współczesnych i jest znany jako „Martyrium Polycarpi”. Jest to najstarszy znany dokument opisujący śmierć pojedynczego męczennika[2].
Osobny artykuł: Męczeństwo Polikarpa.
Starożytna agora w Smyrnie
Tak o świętym wspomina Martyrologium rzymskie:
Dnia 26 stycznia, w Smyrnie dzień śmierci św. Polikarpa. Był on uczniem św. Jana, Apostoła i przez niego wyświęcony na Biskupa tego miasta. Był także zwierzchnikiem całej prowincji kościelnej Małej Azji. Za czasów Marka Antoniusza i Lucjusza Aureliusza Kommodusa, był na rozkaz prokonsula wrzucony do ognia, gdy w amfiteatrze cały naród żądał jego śmierci. Ponieważ jednak płomienie mu nie zaszkodziły, więc go ścięto mieczem. Razem z nim tę samą śmierć męczeńską poniosło dwunastu mieszkańców Filadelfii.
Troska współwyznawców o szczątki zabitego Polikarpa jest odnotowywana jako jeden z pierwszych przejawów czczenia świętych oraz ich relikwii, a opis wskazuje na rodzące się przekonanie o wyjątkowej ich wartości[4]:
Tak więc mogliśmy później zebrać jego kości, cenniejsze od klejnotów i droższe od złota, aby je złożyć w miejscu stosownym” („Męczeństwo św. Polikarpa” [5])
Listy
Polikarp był autorem wielu listów, z których zachował się jeden, skierowany do wspólnoty chrześcijańskiej w Filippi. Pozostawione przez Polikarpa informacje odnoszące się do Ignacego Antiocheńskiego[2] i napisanych przez niego listów mają dużą wartość historyczną. Uczniem Polikarpa był jeden z płodniejszych teologów II w., Ireneusz z Lyonu (140–202).
W liturgii
Wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 23 lutego (dawniej 26 lutego), natomiast cerkiew prawosławna wspomina męczennika 23 lutego/8(7*) marca[e], tj. 8 marca według kalendarza gregoriańskiego.
Ikonografia
W ikonografii święty przedstawiany jest zazwyczaj jako mężczyzna z krótką, siwą brodą w liturgicznych szatach biskupich, często ozdobionych dużymi krzyżami. Prawą ręką błogosławi, w lewej trzyma Ewangelię. Niekiedy ma na sobie szaty męczennika i krzyż w dłoni.](https://zywyrozaniec.pl/ow_userfiles/plugins/photo/photo_preview_16095_5e50f11362683.jpg)
Radio Różaniec
© Copyright Żywy Różaniec • wszystko wokół różańca!
