Miejcie zawsze różaniec przy sobie Święta Urszula Ledóchowska „Odmawiaj Różaniec za siebie i za wszystkich – i ufaj. Prośby gorącego, miłującego serca, w modlitwie różańcowej u stóp Maryi wylane, nie zostaną bez skutku. W wieczności dopiero dowiesz się, ile zdziałałeś przez tę świętą, cudowną modlitwę”. (św. Urszula Ledóchowska)
Różaniec to ulubione nabożeństwo Matki Najświętszej, modlitwa tak wzniosła i prosta, ściągająca łaski z nieba na duszę, jak rzadko która modlitwa. Może – da Bóg – dopomogę ci do pokochania tej modlitwy.
Jeżeli nudne ci się wydaje nabożeństwo różańcowe, ofiaruj to umartwienie twej ruchliwej natury Matce Boskiej na chwałę. Staraj się z całą dobrą wolą, na jaką tylko zdobyć się możesz, wnikać w treść każdego dziesiątka różańca. Wszak każdy dziesiątek – to nie tylko te zdrowaśki, jakie ustami szepczesz, ale to wielka, wspaniała nauka życiowa, to nauka Chrystusowa, podana ci przez najlepszą Matkę, to wspaniały przykład cnoty, wyjęty z życia Jezusa lub Maryi, to upomnienie macierzyńskie: tak postępuj, a dusza twoja żyć będzie.
Różaniec nie tylko odmawiać trzeba, ale wczuwać się w niego i w czyn go wprowadzać. Gdy przez pobożne odmawianie różańca wprowadzisz życie Jezusa i Maryi we własne życie, wtedy Różaniec stanie ci się tak miły, tak drogi, że z nim rozstać się już nie będziesz chciał.
Weź różaniec do ręki, pocałuj z miłością krzyżyk, uklęknij u stóp Matki twej najdroższej, Maryi Najświętszej, i odmawiając zdrowaśki – słuchaj… Ona cię uczy, jak żyć dla Boga. Słuchaj z miłością, zastanów się nad sobą, w czym twe życie różni się od zasad, które Matka ci podaje. Postanów wierniej naśladować te wzniosłe przykłady, które w modlitwie różańcowej nasuwają się przed twoje oczy, proś o pomoc w dobrych postanowieniach, a potem idź do pracy, by spełnić w życiu to, coś na modlitwie postanowił. Podnoś od czasu do czasu oczy ku Matce twej w niebie, przypomnij sobie Jej nauki, zapytaj Ją, czy zadowolona z ciebie.
A gdy przyjdzie wieczór i przed uśnięciem przyciśniesz różaniec do ust, błogie szczęście napełni twe serce, gdy sumienie ci powie, że nie tylko odmówiłeś, ale i przeżyłeś swój Różaniec w ciągu dnia. I nie tylko nauczy cię Różaniec, jak żyć – kochając, cierpiąc i modląc się – ale nauczy cię, jak umierać słodko i spokojnie u stóp Maryi, w objęciach Maryi. Co dzień wzywałeś Maryję, Ona przybędzie ci z pomocą w tej najważniejszej życia chwili, Ona ci poda rękę.
Warto wiernie odmawiać Różaniec, wierz mi!
Rozpoczynaj Różaniec aktem serdecznej, dziecięcej miłości ku Maryi… Powiedz twej Matce, że ten cały Różaniec ma być właściwie jednym nieustannym: Matko, kocham Cię!
A potem, w miarę jak przesuwają się przez twoje palce paciorki różańca, niech przesuną się przed oczyma twej duszy te wielkie chwile z życia Maryi i życia Bożego Jej Syna – chwile otwierające dla świata wieczności podwoje. Pamiętaj u stóp Maryi, że Ona jest Królową nieba i ziemi, że chce wszystkim bez wyjątku wyprosić zbawienie – i ty masz Jej w tej wielkiej współpracy w dziele zbawienia ludzkości dopomagać. Nie bądź egoistą w modlitwie, prosząc tylko dla siebie, myśląc tylko o sobie.
Niech każdy dziesiątek będzie aktem miłości ku Maryi i zarazem – pod Jej opieką, razem z Nią – błaganiem o łaski, o miłość, o szukanie królestwa Bożego i Jego sprawiedliwości nie tylko dla twojej duszy, ale i dla dusz tych milionów, które Boga nie kochają, Jemu służyć nie chcą.
Kochaj i proś, błagaj, dziś nam potrzeba dusz modlących się za tych, którzy się nie modlą. Odmawiaj Różaniec za siebie i za wszystkich – i ufaj. Prośby gorącego, miłującego serca, w modlitwie różańcowej u stóp Maryi wylane, nie zostaną bez skutku. W wieczności dopiero dowiesz się, ile zdziałałeś przez tę świętą, cudowną modlitwę.
Niech wasze odmawianie Różańca będzie gorącym aktem miłości ku Maryi, będzie zachętą do cnoty, będzie rachunkiem sumienia co do wierności w naśladowaniu Maryi, będzie prośbą o świętość na wzór świętości Maryi! Miejcie zawsze różaniec przy sobie: i we dnie, i w nocy, nie opuszczajcie go nigdy. Niech on będzie waszym wiernym przyjacielem, łańcuchem, przykuwającym serca wasze do serca Matki naszej w niebie.
Fragment książki: Święta Urszula Ledóchowska
