Żywy Różaniec

Żywy Różaniec – międzynarodowy ruch religijny założony w XIX w. przez Pauline-Marie Jaricot. Ma charakter modlitewny, a jego celem jest wspomaganie misji.

Uczestnictwo w Żywym Różańcu polega na przynależności do grupy zwanej różą. Każda osoba z róży przez miesiąc odmawia jedną z tajemnic różańcowych. Pierwotnie róża liczyła 15 osób, obecnie zaś – po modyfikacji różańca przez Jana Pawła II – 20 osób (ciągle jednak istnieją grupy modlące po 15 osób - według tradycyjnego układu różańca).

W Polsce ruch ten jest bardzo rozpowszechniony, przyjmuje też formy takie, jak:

 

• Podwórkowe Kółka Różańcowe Dzieci,

 

• Nieustający Różaniec Papieski,

 

• Różaniec Rodziców za Dzieci,

 

• Różaniec Rodzinny.

Na poziomie diecezji ustanawiani są w ramach duszpasterstwa specjalistycznego duszpasterze – moderatorzy diecezjalni "Żywego Różańca".