Tajemnica 4 Światła - Przemienienie Pańskie
„Jezus wziął ze sobą Piotra, Jana i Jakuba i wyszedł na górę... Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy odmienił się, a Jego odzienie stało się lśniąco białe... Z obłoku odezwał się głos: to jest Syn mój umiłowany, Jego słuchajcie” (Łk 9,28). Zbliżała się męka i śmierć Chrystusa, chwila wielkiej próby wiary dla apostołów i uczniów Chrystusa. Jezus wziął niektórych na górę, by tam ukazać im inny jeszcze niż ludzki wymiar swego istnienia. Apostołowie dostrzegli w przemienionym na ich oczach Chrystusie Boga i dowiedzieli się od samego Ojca, że Jezus jest Synem Bożym, którego należy słuchać. Oby nikomu z nas nie zabrakło świadomości, kim jest Jezus Chrystus, zwłaszcza podczas trudnej próby życiowej. Obyśmy także nigdy nie zapomnieli słów Ojca: „Jego słuchajcie.”
Głos z nieba, który zwraca się do Syna w drugiej osobie: „Ty jesteś” (jak u Marka i Łukasza) lub też wskazuje na tego Syna w trzeciej osobie: „Ten jest” (jak u Mateusza), jest głosem Ojca. Ojciec niejako przedstawia swego Syna ludziom (...). Pośrednio, więc przedstawia Jezusa całemu Izraelowi jako Tego, który przychodzi w mocy Ducha Świętego: namaszczony Duchem Świętym, czyli Mesjasz — Chrystus. Jest to Syn, w którym Ojciec „ma upodobanie”, Syn „umiłowany”. Świadectwo Ojca, zawarte w głosie, który pochodzi „z nieba” (z wysokości), powtórzy się w momencie poprzedzającym mękę (...). „Po sześciu dniach Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i Jana i zaprowadził ich samych osobno na górę wysoką. Tam przemienił się wobec nich”. Temu „przemienieniu” towarzyszy ukazanie się Eliasza z Mojżeszem, „którzy rozmawiali z Jezusem”. Gdy zaś Apostołowie, „przestraszeni” takim przebiegiem wydarzenia, równocześnie wyrażają pragnienie, aby je przedłużyć i utrwalić („dobrze nam tu być”), wówczas „zjawił się obłok, a z obłoku odezwał się głos: <<To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie!” (por. Mk 9,27). Jezus przez swoje znaki (cuda), a także przez czyny i słowa, dał już poznać siebie Izraelowi. Głos Ojca stanowi niejako potwierdzenie „z góry” tego, co już dojrzewało w świadomości uczniów. Jezus chciał, ażeby na podstawie znaków i słów wiara w Jego Boskie posłannictwo i synostwo zrodziła się w świadomości Jego słuchaczy niejako z wewnętrznego objawienia, które daje sam Ojciec. Jeśli teraz Ojciec potwierdza objawienie wewnętrzne o Bożym synostwie Chrystusa — „To jest Syn mój umiłowany, Jego słuchajcie” — to zdaje się zarazem tym świadectwem przygotowywać tych, którzy już uwierzyli, do wydarzeń zbliżającej się Paschy: do poniżającej śmierci Chrystusa na krzyżu. Jest rzeczą znamienną, że „gdy schodzili z góry, Jezus przykazał im, mówiąc: „Nie opowiadajcie nikomu o tym widzeniu, aż Syn Człowieczy zmartwychwstanie” (Mt 17,9; podobnie Mk 9,9; także w pewnej mierze Łk 9,21). Teofania góry przemienienia Pańskiego pozostaje wyraźnie w związku z całością tajemnicy paschalnej Chrystusa.
****
Eucharystia to manna duszy, bo podobnie jak ów pokarm smakował Żydom w różny sposób i zależ nie od apetytu, tak samo święta Eucharystia smakuje tym, którzy ją przyjmują w zależności od po trzeb duszy, gdyż również u katolików różne są upodobania i skłonności i każdego Bóg karmi wedle jego ducha. Tak, więc jednym daje upodobanie do pokory, innym do cierpliwości, do pobożności, do umartwienia I pokuty, a we wszystkich umacnia miłość. Starajcie się, zatem podsycać w sobie głód i pragnienie miłości, abyście osiągnęli poprzez świętą Eucharystię wszystkie te dobra.
przemienienie, tajemnice rózanca swietego, tajemnica swiatla, rózaniec tajemnice swiatla, tajemnice swiatla rozwazania, Przemienienie panskie, tajemnice światla rozwazania, Przemienienie panskie
Chrześcijanie powinni być światłem dla innych (...). Przekazuj Jezusa nie słowami, lecz swoim przykładem, kochając Go, jaśniejąc Jego świętością i roznosząc miłość, gdziekolwiek się znajdziesz. Niech radość Jezusa będzie twoją siłą. (...) Niech Jego światło zawsze płonie w twoim sercu — albowiem tylko On jest Drogą, po której można iść. On jest Życiem, którym można żyć. On jest Miłością, którą można kochać.
przemienienie, tajemnice rózanca swietego, tajemnica swiatla, rózaniec tajemnice swiatla, tajemnice swiatla rozwazania, Przemienienie panskie, tajemnice światla rozwazania, Przemienienie panskie
„Twarz Jego zajaśniała jak słońce” (Mt 17, 2). Wszyscy potrzebujemy przemienienia. Dzięki wierze, nadziei i miłości możemy z odsłoniętą twarzą wpatrywać się w jasność Pańską, jednak w naszych cierpieniach potrzebujemy, Jezu, Twojej miłosiernej pomocy. Przez pośrednictwo Maryi proszę: przemień moje słabości w Twoją świętość, moją rozpacz w Twoje ukojenie, moją małoduszność w Twoją odwagę. Uwielbiam Cię, Trójco Święta, w tajemnicy przemienienia Pańskiego.
przemienienie, tajemnice rózanca swietego, rózaniec tajemnice swiatla, tajemnice swiatla rozwazania, Przemienienie panskie, tajemnice światla rozwazania, Przemienienie panskie
Taką masz twarz, jak to, ku czemu najczęściej ją zwracasz. Tak tworzą się twarze puste, mroczne, bezwstydne, szydercze. Ale są twarze jasne, rozpromienione, pogodne jak niebo, że chce się w nich zamieszkać. A moja twarz? Twarz zwracana ku Bogu odbije Go w sobie, a zapatrzona w swój cień, gasi sobą światło w innych twarzach. Wystawiam dziś ku Tobie moją wewnętrzną i zewnętrzną twarz na możliwie długie chwile zapatrzenia, Maryjo, Matko sumień rozjaśniania.
przemienienie, tajemnice rózanca swietego, tajemnica swiatla, rózaniec tajemnice swiatla, tajemnice swiatla rozwazania, Przemienienie panskie, tajemnice światla rozwazania, Przemienienie panskie
Tylko tego pragnę, aby wasze serca, wyżej wznosząc się, co w górze jest” szukały, ku te mu, co w górze, tęskniły, za tym się ubiegały. Wznieście się nad naturę, ciało i świat! Wznieście się nad siebie, a niech Chrystus Pan chorągiew zwycięską zatknie w waszych sercach. Niech On zwycięży, On rządzi, On jako Król w was panuje. Błagam Pana Jezusa, aby władze mojej duszy raczył przynajmniej podczas modlitwy tak ku sobie pociągnąć, ażeby nie były niczym innym zajęte prócz Niego.
przemienienie, tajemnice rózanca swietego, tajemnica swiatla, rózaniec tajemnice swiatla, tajemnice swiatla rozwazania, Przemienienie panskie, tajemnice światla rozwazania, Przemienienie panskie
Zobaczyć światła Taboru. Być z tymi, których Jezus zabrał ze sobą. Zobaczyć to wszystko i już nigdy nie wątpić. Zwątpienie jest chorobą duszy. Zwątpienie poraża, obezwładnia, zabrania dostępu. Próbując dać sobie radę z codziennością i żyć z dnia na dzień, żyjemy ciągłym wspomnieniem miłości czekaniem na miłość. Apostołowie, zobaczywszy światła Taboru, byli już innymi ludźmi. Módlmy się o dobrą pamięć o doznanej miłości i cierpliwość w czekaniu na nią.
