Witajcie. Jako, że na drogę nawrócenia weszłam stosunkowo niedawno , nie do końca radze sobie jeszcze z sakramentem spowiedzi i rachunkiem sumienia. Mam do was pytanie, czy w konfesjonale powinnam wspominać o depresji? Czy popadanie w takie stany jest grzechem?
Dziekuje za Twoja odpowiedz.
Zastanawiałam się nad tym bo ostatnio rozważałam siedem grzechów głownych..i wycztałam , że kiedys zamiast lenistwa była wymieniona acedia , która jest opisana jako niemożność zaznania spokoju, dekoncetracja i apatia. Obajawia się przygnębieniem, smutiem, brakiem motywacji do działania, zniechęceniem, wyczarpaniem, wrażeniem duchowej pustki.Jakby nie patrzeć...to przecież tez syndromy naszej dzisiejszej depresji...
Jakiś czas też słuchałam jakiegoś vloga. W tym filmiku było napisane, że jeśli ktoś dobrowolnie oddaje się lenistwu to grzeszy, natomiast jeśli ktoś cierpi na depresję, czuje się apatyczny i zrobi choćby jakiś wysiłek, żeby np. zadbać o aktywny odpoczynek to jest to daleko milsze Bogu niż gdyby taki wysiłek wykonała osoba całkowicie zdrowa. O ile się nie mylę to był filmik o. Adama Szustaka.
