Witajcie. Jestem w trakcie odmawianie Nowenny, dziś 41 dzień i tak naprawdę już odliczam dni do jej zakończenia.Czemu? Bo mam wrażenie,że sprawa o którą się modlę jest nierealna...Jesteśmy z żoną 3,5 roku po ślubie, nie mamy dzieci (świadomie nie chcieliśmy na razie ich mieć), jesteśmy wierzącymi od zawsze ale ta nasza wiara teraz dopiero ożywiać się zaczyna na poważnie.Nasze małżeństwo do niedawna to jeden wielki chaos, głównie z mojej strony, myślałem sobie że wszystko mi wolno (dosłownie), byłem zbyt pewny siebie a teraz tak żałuję błędów popełnionych przez te lata, nie potrafię sobie pomóc... Jedynym ratunkiem byłoby dla mnie...nie uwierzycie ale muszę to napisać: całkowita utrata pamięci...naprawdę...z czasem jej powolne odzyskiwanie ale bez przypomnienia sobie tych błędów które nie miały żadnych konsekwencji fizycznych...tylko ta pamięć o nich, pisanie z różnymi kobietami na portalach, żalenie im się na żonę, jej rodzinę...teraz nawracając się od Nowego Roku gdzie nigdy nie żałowałem, że to robię, tak się zachowuję już nie mogę wytrzymać że to nie znika ze mnie jak nacięższa choroba jak wyleczony rak...nie potrafię żyć chwilą tylko ciągle ta przeszłość....i ciągle w głowie imiona i nazwiska tych kobiet się powtarzają...a tak bym chciał wszystko pamiętać z przeszłości ale tego już nie...męczy mnie to okropnie i świadomość że nigdy się od tego nie uwolnię tak jak teraz w tej chwili co siedzę i piszę...czy jest sens modlić się w takiej intencji? Ja wszystkiego żałuję co złe zrobiłem, wiem jaki mam teraz być aby tych błędów nie popełniać ale jak ciągle ma w głowie te kobiety...nie potrafię uwolnić od nich myśli...kto kieruje mioimi myśalmi? Pan Bóg, Duch Św. a może szatan? Mogę mieć wpływ na to co robię, co mówię ale na to co myślę to nie wiem jak...ale spowiadać się z myśli różnych trzeba...A może ja po prostu potrzebuję pomocy egzorcysty a może psychiatry? Mam 31 lat i jeszcze nigdy nie miałem takiego doła...może powinienem modlić się o śmierć bo jeśli wolą Boską jest abym się jeszcze długo męczył to czegoś tu nie rozumiem, rozumiem jakbym dalej tkwił w tyym bagnie i nie chciał lub nie potrafił się uwolnić ale już nawet żona dostrzegła że zmieniam się i to widać...Co mam robić? Bo nie wiem jeśli taki cud szybko nie nastąpi to nie wiem, naprawdę boję się o siebie.......zaczynam coraz krócej spać, kładę się zaraz po Nowennie którą odmawiam wieczorem...a rano czasem to i 2 godziny za wcześnie już się budzę i od nowa wszystko....a ciągle liczę że po ostatnim odmówieniu 28 kwietnia w nocy przyśni mi się Matka Boska i jej powiem, że na ziemi niech mi już odpuści to cierpienie bo widzi, że nie daję rady abym dopiero po śmierci, w czyścu był z tego rozliczany...a potem rano 29 bym się obdudził nie pamiętał ani snu ani bólu, radował się z życia jak kiedyś ale już tak nie grzeszył ale nadal wierzył coraz bardziej, choćby z takiego powodu że dotarła do mnie świadomość słów Jezusa "nie znacie dnia ani godziny..."
Już jest nowy numer:
Z O B A C Z !
