Loading...

Info

Kościoły i ich Patroni

Kościoły i ich Patroni

tu będę umieszczała kościoły ,świątynie które obchodzą właśnie odpust czyli swoje święto

  • Utworzona: Wrz 22 '19, 13:05
  • Admin: Ewa

Użytkownicy

Ewa
marek
jakubowski
wiki
Beata
Monika

Bieżące wiadomości

  • Ewa
    Ewa dodał 1 nowe zdjęcia do albumu Najnowsze zdjęcia
    LXXXVI 30 października Kościół metropolitalny w Katowicach Budowę kościoła katedralnego w Katowicach rozpoczęto dwa lata po erygowaniu diecezji katowickiej. 5 czerwca 1927 r., w uroczystość Trójcy Świętej, ówczesny biskup śląski Arkadiusz Lisiecki symbolicznie wbił pierwszą łopatę. Kamień węgielny wmurowano pięć lat później. Prezbiterium, które ukończono w 1938 r., długo służyło jako tymczasowy kościół. W czasie II wojny światowej budowy nie kontynuowano. Podjęto ją ponownie w maju 1946 r. Dzięki ogromnej pracy i wysiłkowi całej diecezji doprowadzono do konsekracji katedry, której dokonał 30 października 1955 roku biskup częstochowski Zdzisław Goliński. Dwa lata później przy nowej świątyni erygowano parafię. Do dziś trwają prace związane z wyposażaniem i upiększaniem wnętrza, które dostosowane zostało do wymogów liturgii posoborowej. Patronem świątyni jest Chrystus, Król Wszechświata. Katedra katowicka jest prawdopodobnie drugim co do wielkości kościołem w Polsce. W jego wnętrzu może się jednocześnie zmieścić ok. 12 tysięcy osób. 20 czerwca 1983 r. modlił się w nim św. Jan Paweł II. Tutaj powiedział do zgromadzonych inwalidów pracy i osób głuchoniemych: Cierpienie na to jest dane człowiekowi, ażeby Bóg szczególnie mógł w życiu ludzkim zwyciężyć. On sam. Ten Bóg, który stał się człowiekiem i umarł na krzyżu i zwyciężył przez krzyż. Zwycięża również przez każdy ludzki krzyż. Ja wam życzę, aby w życiu każdego z was zwyciężył Chrystus - ukrzyżowany Bóg. I życzę wam również, ażeby za cenę waszego zwycięstwa, waszego cierpienia - Bóg zwyciężał w innych... Bo my wszyscy jesteśmy połączeni tajemnicą świętych obcowania. Diecezja katowicka została powołana do życia bullą papieża Piusa XI Vixdum Poloniae unitas z 28 października 1925 r. i została włączona do metropolii krakowskiej. Utworzono ją na terenie ówczesnego województwa śląskiego z dwóch różniących się geograficznie i historycznie części, które dotychczas podlegały biskupowi wrocławskiemu: z wikariatu cieszyńskiego, będącego dawniej pod zaborem austriackim, i z Górnego Śląska, który wcześniej należał do zaboru pruskiego. Nowo powstała diecezja liczyła 915 tys. wiernych. W latach 1938-1940 do diecezji włączono tzw. Zaolzie. Diecezja była dwujęzyczna - znaczna część ludności była narodowości niemieckiej. Większość Niemców opuściła te tereny po II wojnie światowej. Na terenie diecezji po wojnie rozwijał się przemysł, co powodowało gwałtowny napływ ludności. W 1988 r. diecezja liczyła 2,5 miliona wiernych. W 1992 roku, kiedy św. Jan Paweł II bullą Totus Tuus Poloniae Populus dokonał reformy granic diecezji i prowincji kościelnych w Polsce, terytorium diecezji katowickiej zostało uszczuplone. Obecnie archidiecezję katowicką (ok. 2,4 tys. km kw.) zamieszkuje ok. 1,5 miliona mieszkańców. Głównymi patronami archidiecezji katowickiej są Matka Boża Piekarska, Matka Sprawiedliwości i Miłości Społecznej, oraz św. Barbara i św. Florian. Patronem metropolii katowickiej jest ponadto św. Jacek Odrowąż, a patronką Śląska jest św. Jadwiga Śląska. W 322 parafiach podzielonych na 33 dekanaty pracuje ponad 1060 księży diecezjalnych i ok. 110 zakonnych. abp Wiktor Skworc, arcybiskup metropolita katowicki Aktualnie katedra katowicka jest centrum metropolii katowickiej, w skład której wchodzą - obok archidiecezji katowickiej - także diecezja gliwicka i opolska. Arcybiskupem metropolitą katowickim jest abp Wiktor Skworc. Pomagają mu biskupi pomocniczy: Marek Szkudło, Adam Wodarczyk i Grzegorz Olszowski oraz arcybiskup senior Damian ZimońLXXXVI 30 października Kościół metropolitalny w Katowicach Budowę kościoła katedralnego w Katowicach rozpoczęto dwa lata po erygowaniu diecezji katowickiej. 5 czerwca 1927 r., w uroczystość Trójcy Świętej, ówczesny biskup śląski Arkadiusz Lisiecki symbolicznie wbił pierwszą łopatę. Kamień węgielny w...Więcej…
    LXXXVI 30 października Kościół metropolitalny w Katowicach Budowę kościoła katedralnego w Katowicach rozpoczęto dwa lata po erygowaniu diecezji katowickiej. 5 czerwca 1927 r., w uroczystość Trójcy Świętej, ówczesny biskup śląski Arkadiusz Lisiecki symbolicznie wbił pierwszą łopatę. Kamień węgielny wmurowano pięć lat później. Prezbiterium, które ukończono w 1938 r., długo służyło jako tymczasowy kościół. W czasie II wojny światowej budowy nie kontynuowano. Podjęto ją ponownie w maju 1946 r. Dzięki ogromnej pracy i wysiłkowi całej diecezji doprowadzono do konsekracji katedry, której dokonał 30 października 1955 roku biskup częstochowski Zdzisław Goliński. Dwa lata później przy nowej świątyni erygowano parafię. Do dziś trwają prace związane z wyposażaniem i upiększaniem wnętrza, które dostosowane zostało do wymogów liturgii posoborowej. Patronem świątyni jest Chrystus, Król Wszechświata. Katedra katowicka jest prawdopodobnie drugim co do wielkości kościołem w Polsce. W jego wnętrzu może się jednocześnie zmieścić ok. 12 tysięcy osób. 20 czerwca 1983 r. modlił się w nim św. Jan Paweł II. Tutaj powiedział do zgromadzonych inwalidów pracy i osób głuchoniemych: Cierpienie na to jest dane człowiekowi, ażeby Bóg szczególnie mógł w życiu ludzkim zwyciężyć. On sam. Ten Bóg, który stał się człowiekiem i umarł na krzyżu i zwyciężył przez krzyż. Zwycięża również przez każdy ludzki krzyż. Ja wam życzę, aby w życiu każdego z was zwyciężył Chrystus - ukrzyżowany Bóg. I życzę wam również, ażeby za cenę waszego zwycięstwa, waszego cierpienia - Bóg zwyciężał w innych... Bo my wszyscy jesteśmy połączeni tajemnicą świętych obcowania. Diecezja katowicka została powołana do życia bullą papieża Piusa XI Vixdum Poloniae unitas z 28 października 1925 r. i została włączona do metropolii krakowskiej. Utworzono ją na terenie ówczesnego województwa śląskiego z dwóch różniących się geograficznie i historycznie części, które dotychczas podlegały biskupowi wrocławskiemu: z wikariatu cieszyńskiego, będącego dawniej pod zaborem austriackim, i z Górnego Śląska, który wcześniej należał do zaboru pruskiego. Nowo powstała diecezja liczyła 915 tys. wiernych. W latach 1938-1940 do diecezji włączono tzw. Zaolzie. Diecezja była dwujęzyczna - znaczna część ludności była narodowości niemieckiej. Większość Niemców opuściła te tereny po II wojnie światowej. Na terenie diecezji po wojnie rozwijał się przemysł, co powodowało gwałtowny napływ ludności. W 1988 r. diecezja liczyła 2,5 miliona wiernych. W 1992 roku, kiedy św. Jan Paweł II bullą Totus Tuus Poloniae Populus dokonał reformy granic diecezji i prowincji kościelnych w Polsce, terytorium diecezji katowickiej zostało uszczuplone. Obecnie archidiecezję katowicką (ok. 2,4 tys. km kw.) zamieszkuje ok. 1,5 miliona mieszkańców. Głównymi patronami archidiecezji katowickiej są Matka Boża Piekarska, Matka Sprawiedliwości i Miłości Społecznej, oraz św. Barbara i św. Florian. Patronem metropolii katowickiej jest ponadto św. Jacek Odrowąż, a patronką Śląska jest św. Jadwiga Śląska. W 322 parafiach podzielonych na 33 dekanaty pracuje ponad 1060 księży diecezjalnych i ok. 110 zakonnych. abp Wiktor Skworc, arcybiskup metropolita katowicki Aktualnie katedra katowicka jest centrum metropolii katowickiej, w skład której wchodzą - obok archidiecezji katowickiej - także diecezja gliwicka i opolska. Arcybiskupem metropolitą katowickim jest abp Wiktor Skworc. Pomagają mu biskupi pomocniczy: Marek Szkudło, Adam Wodarczyk i Grzegorz Olszowski oraz arcybiskup senior Damian Zimoń
    Lut 23 '21, 15:32
    0 0
  • Ewa
    Ewa dodał 1 nowe zdjęcia do albumu Najnowsze zdjęcia
    LII 26 września Najświętsza Maryja Panna Leśniańska 26 września 1683 r. dwaj chłopcy, pasący bydło, znaleźli na drzewie dzikiej gruszy jaśniejący obraz. Wizerunek, umieszczony w zbudowanym dlań kościele, zaczął gromadzić rzesze ludzi. W miejscu zaś, gdzie według tradycji ukazał się cudowny wizerunek, została później zbudowana kaplica. Komisja biskupia dwukrotnie: w 1684 i 1700 r. wydała dekret o niezwykłości łask. Doświadczyli ich już w czasie wyprawy pod Wiedniem Jan Michałowski i Grzegorz Kulczycki, wysłani przez króla Jana III Sobieskiego do księcia Lotaryngii. Musieli się oni w przebraniu przedzierać przez obóz turecki. Uratowali się, bo polecili się opiece Matce Bożej Leśniańskiej i kiedy wrócili szczęśliwie z wojny do kraju, złożyli Jej swoje wota oraz zabrane Turkom pałasze. Obraz Matki Bożej LeśniańskiejParafię w Leśnej na Podlasiu erygowano w 1695 r. Na miejscu dawnego kościoła z XVIII w. stoi obecnie barokowy, murowany kościół pw. świętych Apostołów Piotra i Pawła i Narodzenia NMP. W ołtarzu głównym znajduje się wyryta na kamieniu płaskorzeźba Matki Bożej z Dzieciątkiem, pochodząca z XVII w. Przedstawia ona Matkę Bożę w półpostaci z Dzieciątkiem na prawym ręku, w lewej ręce trzymającą otwartą książkę, na której wspiera się skrzydłami gołębica. Pan Jezus natomiast w prawej rączce trzyma książkę, a lewą unosi do góry. Opiekę nad wizerunkiem i parafią powierzono zakonowi paulinów. W okresie zaborów klasztor zamknięto jednak za sprzyjanie powstaniu styczniowemu. Do budynków popaulińskich sprowadzono zaś mniszki prawosławne, a kościół przebudowano na cerkiew. Gorący kult Maryi Leśniańskiej trwał nieprzerwanie mimo ukrycia obrazu w obawie przed zabraniem około 1867 r. Obraz odnaleziono i w 1927 r. uroczyście wprowadzono do Leśnej. Wizerunek koronował kard. Stefan Wyszyński 18 sierpnia 1963 r. (w 280. rocznicę objawienia się) w obecności 12 biskupów i ok. 150 tys. pielgrzymów. W 1984 r. kościół leśniański podniesiono do godności bazyliki mniejszej. W głównych odpustach uczestniczą setki grup pątniczych.LII 26 września Najświętsza Maryja Panna Leśniańska 26 września 1683 r. dwaj chłopcy, pasący bydło, znaleźli na drzewie dzikiej gruszy jaśniejący obraz. Wizerunek, umieszczony w zbudowanym dlań kościele, zaczął gromadzić rzesze ludzi. W miejscu zaś, gdzie według tradycji ukazał się cudowny wizerunek...Więcej…
    LII 26 września Najświętsza Maryja Panna Leśniańska 26 września 1683 r. dwaj chłopcy, pasący bydło, znaleźli na drzewie dzikiej gruszy jaśniejący obraz. Wizerunek, umieszczony w zbudowanym dlań kościele, zaczął gromadzić rzesze ludzi. W miejscu zaś, gdzie według tradycji ukazał się cudowny wizerunek, została później zbudowana kaplica. Komisja biskupia dwukrotnie: w 1684 i 1700 r. wydała dekret o niezwykłości łask. Doświadczyli ich już w czasie wyprawy pod Wiedniem Jan Michałowski i Grzegorz Kulczycki, wysłani przez króla Jana III Sobieskiego do księcia Lotaryngii. Musieli się oni w przebraniu przedzierać przez obóz turecki. Uratowali się, bo polecili się opiece Matce Bożej Leśniańskiej i kiedy wrócili szczęśliwie z wojny do kraju, złożyli Jej swoje wota oraz zabrane Turkom pałasze. Obraz Matki Bożej LeśniańskiejParafię w Leśnej na Podlasiu erygowano w 1695 r. Na miejscu dawnego kościoła z XVIII w. stoi obecnie barokowy, murowany kościół pw. świętych Apostołów Piotra i Pawła i Narodzenia NMP. W ołtarzu głównym znajduje się wyryta na kamieniu płaskorzeźba Matki Bożej z Dzieciątkiem, pochodząca z XVII w. Przedstawia ona Matkę Bożę w półpostaci z Dzieciątkiem na prawym ręku, w lewej ręce trzymającą otwartą książkę, na której wspiera się skrzydłami gołębica. Pan Jezus natomiast w prawej rączce trzyma książkę, a lewą unosi do góry. Opiekę nad wizerunkiem i parafią powierzono zakonowi paulinów. W okresie zaborów klasztor zamknięto jednak za sprzyjanie powstaniu styczniowemu. Do budynków popaulińskich sprowadzono zaś mniszki prawosławne, a kościół przebudowano na cerkiew. Gorący kult Maryi Leśniańskiej trwał nieprzerwanie mimo ukrycia obrazu w obawie przed zabraniem około 1867 r. Obraz odnaleziono i w 1927 r. uroczyście wprowadzono do Leśnej. Wizerunek koronował kard. Stefan Wyszyński 18 sierpnia 1963 r. (w 280. rocznicę objawienia się) w obecności 12 biskupów i ok. 150 tys. pielgrzymów. W 1984 r. kościół leśniański podniesiono do godności bazyliki mniejszej. W głównych odpustach uczestniczą setki grup pątniczych.
    Lut 20 '21, 14:07
    0 0
  • Ewa
    Ewa
    XLVIII

    22 września
    Kościół katedralny w Siedlcach
    Katedra pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Siedlcach została wybudowana w latach 1906-1912 w stylu neogotyckim na planie krzyża łacińskiego. W 1913 r. została konsekrowana przez biskupa lubelskiego, Franciszka Jaczewskiego. Od 1924 r. jest katedrą diecezji siedleckiej. Budowę zakończono w 1928 r.

    Diecezja siedlecka wywodzi się z diecezji podlaskiej, którą utworzył Pius VII bullą Ex imposita Nobis 30 czerwca 1818 r. Diecezja podlaska, z siedzibą w Janowie, odegrała ważną rolę w historii polskiego Kościoła m.in. ze względu na obecność na jej terenie unitów podlaskich.
    W sierpniu 1923 r. w Janowie odbył się synod diecezjalny. W jego wyniku Pius XI bullą Pro recto et utili ze stycznia 1924 r. przeniósł stolicę diecezji do Siedlec, wynosząc tamtejszy kościół parafialny pw. Niepokalanego Poczęcia NMP do godności katedry i nadając diecezji nazwę siedleckiej, czyli podlaskiej. Jej pierwszym ordynariuszem został bp Henryk Przeździecki.
    25 marca 1992 r. bullą Totus Tuus Poloniae Populus św. Jan Paweł II zreorganizował strukturę Kościoła w Polsce. Zmniejszyło się terytorium diecezji siedleckiej, która została włączona do metropolii lubelskiej.
    W październiku 1996 r. miała miejsce w Rzymie beatyfikacja męczenników podlaskich - Wincentego Lewoniuka i 12 Towarzyszy. W 1999 r. św. Jan Paweł II przybył na Błonia Siedleckie i został powitany przez ponad 500-tysięczną rzeszę wiernych. Przewodniczył Mszy Św. koncelebrowanej przez biskupów i księży obrządku rzymskokatolickiego i greckokatolickiego z formularza o błogosławionych męczennikach podlaskich i wygłosił homilię na temat znaczenia ich męczeństwa dla dzisiejszego Kościoła. Mówił m.in.:

    Św. Jan Paweł II podczas Mszy św. w Siedlcach, 10 czerwca 1999 r.Oddajemy cześć relikwiom męczenników podlaskich i czcimy krzyż pratuliński, który był niemym świadkiem ich heroicznej wierności. Ten krzyż, który trzymali w swoich rękach, nosili też głęboko w swoich sercach, jako znak miłości Ojca i jedności Kościoła. Krzyż dał im siłę do zaświadczenia o Chrystusie i Kościele. Sprawdziły się na nich Pawłowe słowa z dzisiejszej liturgii: «Jeżeli Bóg z nami, któż przeciwko nam?» Przez swoją śmierć zostali w sposób szczególny włączeni w wielkie dziedzictwo wiary, począwszy od św. Wojciecha, św. Stanisława i św. Jozafata Kuncewicza, patrona Rusi, aż po nasze czasy.

    bp Kazimierz Gurda, ordynariusz siedlecki

    Obecnie ordynariuszem siedleckim jest bp Kazimierz Gurda, pomaga mu bp Grzegorz Suchodolski. Diecezja siedlecka, mająca terytorium ok. 11,5 tys. km kwadratowych, zamieszkane przez ok. 720 tys. osób, obejmuje 247 parafii podzielonych na 25 dekanatów. Pracuje w niej ponad 680 kapłanów diecezjalnych i ok. 70 kapłanów zakonnych. Patronami diecezji są święci Apostołowie Szymon i Juda Tadeusz oraz św. Jozafat Kuncewicz.    XLVIII

    22 września
    Kościół katedralny w Siedlcach
    Katedra pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Siedlcach została wybudowana w latach 1906-1912 w stylu neogotyckim na planie krzyża łacińskiego. W 1913 r. została konsekrowana przez biskupa lubelskiego, Fra...Więcej…
    Lut 19 '21, 11:56
    0 0
  • Ewa
    Ewa dodał 1 nowe zdjęcia do albumu Najnowsze zdjęcia
    XCVI 9 listopada 2020 poniedziałek Rok liturgiczny: A/II Rocznica Poświęcenia Bazyliki Laterańskiej 9 listopada Rocznica poświęcenia bazyliki laterańskiej Wiele osób sądzi, że najważniejszym kościołem papieskim jest bazylika św. Piotra na Watykanie. Nie jest to prawdą. To bazylika świętego Jana na Lateranie jest kościołem katedralnym papieża. Odegrała ona doniosłą rolę w historii chrześcijaństwa i dlatego Kościół obchodzi specjalny dzień, przypominający moment jej poświęcenia. Bazylika ta jest jedną z czterech bazylik większych Rzymu. Nazwa tego miejsca pochodzi od nazwiska starożytnych posiadaczy tych ziem. Cesarz Neron pod pozorem spisku zgładził Plantiusa Laterana i zagarnął jego pałac. Konstantyn Wielki pałac ten podarował papieżowi św. Sylwestrowi I (314-335). Do roku 1308 był on rezydencją papieży. Gdy w 313 r. cesarz Konstantyn Wielki wydał edykt pozwalający na oficjalne wyznawanie wiary chrześcijańskiej, kazał wybudować obok pałacu okazałą świątynię pod wezwaniem Chrystusa Zbawiciela, św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty. Stała się ona pierwszą katedrą Rzymu, a przylegający do niej pałac - siedzibą papieży. Jej poświęcenia dokonał papież św. Sylwester I w dniu 9 listopada 324 r. W ciągu kilku wieków panowało tu 161 papieży i odbyło się pięć soborów powszechnych. Bazylika na Lateranie przestała być siedzibą papieży od czasów niewoli awiniońskiej na początku XIV w. W 1377 r. papież Grzegorz IX przeniósł swą siedzibę do Watykanu. Do dziś bazylika laterańska zachowuje swe wyjątkowe znaczenie. W odróżnieniu od trzech pozostałych rzymskich kościołów patriarchalnych przysługuje jej tytuł arcybazyliki; każdy nowo wybrany biskup Rzymu udaje się do niej w uroczystej procesji. Nad wejściem do świątyni znajduje się łaciński napis, który najlepiej oddaje wagę i rolę tego miejsca: Mater et Caput omnium Ecclesiarum Urbis et Orbis to znaczy: Matka i Głowa wszystkich kościołów Miasta i Świata. Tu właśnie papieże odprawiali Mszę na rozpoczęcie Wielkiego Postu. Tu w Niedzielę Palmową stawia się łuk triumfalny na przyjęcie Króla męczenników. Tu papież odprawia Mszę świętą w Wielki Czwartek na pamiątkę Ostatniej Wieczerzy. Bazylika św. Jana na Lateranie jest nieco tylko mniejsza rozmiarem od Bazyliki św. Piotra i od Bazyliki św. Pawła za Murami. Wnętrze bazyliki jest podzielone kolumnami na pięć naw. Imponujący jest fronton bazyliki z 15 potężnymi figurami u szczytu (każda o wysokości 7 m): Chrystusa, św. Jana Chrzciciela, św. Jana Apostoła i doktorów Kościoła. Z balkonu, który jest umieszczony w centrum frontonu Bazyliki, papieże udzielali ludowi błogosławieństwa apostolskiego. Do wnętrza bazyliki prowadzi pięć potężnych wejść. W nawie głównej stoją także potężne posągi 12 Apostołów i ważniejszych proroków. W nawach bocznych są nagrobki papieży. Za konfesją, czyli za ołtarzem głównym, pod baldachimem, gdzie tylko papież odprawia Mszę świętą, znajduje się bogate prezbiterium, a przy jego końcu przy ścianie na stopniach stoi tron papieski z białego marmuru, wysadzany drogimi kamieniami tworzącymi artystyczne mozaiki. Do bazyliki dobudowane jest baptysterium, czyli osobna kaplica z basenem (tzw. pisciną), gdzie katechumenom udzielano chrztu przez zanurzenie. Kaplica nosi imię Konstantyna, gdyż są w jej wnętrzu obrazy, przedstawiające żywot tego właśnie cesarza. Obok bazyliki znajduje się osobny budynek wybudowany na polecenie papieża Systusa V w 1589 r., w którym znajdują się "Święte Schody" (scala sancta). Według podania są to kamienne stopnie, po których Chrystus szedł na sąd do Piłata. Przywiezione zostały one z Jerozolimy do Rzymu w roku 326 przez św. Helenę, matkę cesarza Konstantyna I. Te schody pobożni pątnicy tak wytarli kolanami, że powstały w nich głębokie wyżłobienia. Dla pozostałych trzech bazylik rzymskich obchodzimy jedynie wspomnienie (na przykład dla bazylik św. Piotra i św. Pawła - 16 listopada). Dzisiejszy obchód ma jednak rangę święta, a więc taką, jaka przysługuje parafianom każdej świątyni na świecie w dniu rocznicy jej poświęcenia. Bazylika laterańska, jako katedra papieża, jest parafią nas wszystkich, dlatego jako cały Kościół obchodzimy dziś święto. Początkowo rocznicę poświęcenia bazyliki obchodzono tylko w Rzymie. Potem, za sprawą augustiańskich mnichów, święto zaczęto obchodzić także w innych miejscach. Na stałe do kalendarza liturgicznego weszło ono za sprawą papieża św. Piusa V, który kazał umieścić je w swoim mszale wydanym w 1570 roku. W nowym kalendarzu rzymskim zmieniono dotychczasową nazwę święta "dedykacja arcybazyliki Najświętszego Zbawiciela" na "rocznicę poświęcenia bazyliki laterańskiej". Teksty liturgiczne kierują naszą uwagę na ważną tajemnicę. Kościół chce dziś wyrazić swoją wielką wdzięczność za wszystkie świątynie, jakie zostały przez jego wiernych i dla jego wiernych wystawione. Każdy kościół to dom Boży w pełnym tego słowa znaczeniu, a nie - jak to jest w innych religiach - jedynie dom modlitwy. Kościół zwraca nam uwagę, że wszyscy jesteśmy żywym domem Bożym. Podobnie jak z poszczególnych kamieni czy cegieł składa się budowla gmachu kościoła, tak i z wiernych składa się Chrystusowy Kościół. Bazylika laterańska była pierwszą na świecie katolicką świątynią, w sposób uroczysty dedykowaną Panu Bogu. Wcześniej świątynie chrześcijańskie były przekształconymi dla celów kultu Chrystusa świątyniami pogańskimi. W to święto stajemy wobec tajemnicy Kościoła, którego fundamentem jest Jezus Chrystus, a opoką - Piotr. Przypominamy sobie o mocnej więzi Kościołów lokalnych ze Stolicą ApostolskąXCVI 9 listopada 2020 poniedziałek Rok liturgiczny: A/II Rocznica Poświęcenia Bazyliki Laterańskiej 9 listopada Rocznica poświęcenia bazyliki laterańskiej Wiele osób sądzi, że najważniejszym kościołem papieskim jest bazylika św. Piotra na Watykanie. Nie jest to prawdą. To bazylika świętego Jana na L...Więcej…
    XCVI 9 listopada 2020 poniedziałek Rok liturgiczny: A/II Rocznica Poświęcenia Bazyliki Laterańskiej 9 listopada Rocznica poświęcenia bazyliki laterańskiej Wiele osób sądzi, że najważniejszym kościołem papieskim jest bazylika św. Piotra na Watykanie. Nie jest to prawdą. To bazylika świętego Jana na Lateranie jest kościołem katedralnym papieża. Odegrała ona doniosłą rolę w historii chrześcijaństwa i dlatego Kościół obchodzi specjalny dzień, przypominający moment jej poświęcenia. Bazylika ta jest jedną z czterech bazylik większych Rzymu. Nazwa tego miejsca pochodzi od nazwiska starożytnych posiadaczy tych ziem. Cesarz Neron pod pozorem spisku zgładził Plantiusa Laterana i zagarnął jego pałac. Konstantyn Wielki pałac ten podarował papieżowi św. Sylwestrowi I (314-335). Do roku 1308 był on rezydencją papieży. Gdy w 313 r. cesarz Konstantyn Wielki wydał edykt pozwalający na oficjalne wyznawanie wiary chrześcijańskiej, kazał wybudować obok pałacu okazałą świątynię pod wezwaniem Chrystusa Zbawiciela, św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty. Stała się ona pierwszą katedrą Rzymu, a przylegający do niej pałac - siedzibą papieży. Jej poświęcenia dokonał papież św. Sylwester I w dniu 9 listopada 324 r. W ciągu kilku wieków panowało tu 161 papieży i odbyło się pięć soborów powszechnych. Bazylika na Lateranie przestała być siedzibą papieży od czasów niewoli awiniońskiej na początku XIV w. W 1377 r. papież Grzegorz IX przeniósł swą siedzibę do Watykanu. Do dziś bazylika laterańska zachowuje swe wyjątkowe znaczenie. W odróżnieniu od trzech pozostałych rzymskich kościołów patriarchalnych przysługuje jej tytuł arcybazyliki; każdy nowo wybrany biskup Rzymu udaje się do niej w uroczystej procesji. Nad wejściem do świątyni znajduje się łaciński napis, który najlepiej oddaje wagę i rolę tego miejsca: Mater et Caput omnium Ecclesiarum Urbis et Orbis to znaczy: Matka i Głowa wszystkich kościołów Miasta i Świata. Tu właśnie papieże odprawiali Mszę na rozpoczęcie Wielkiego Postu. Tu w Niedzielę Palmową stawia się łuk triumfalny na przyjęcie Króla męczenników. Tu papież odprawia Mszę świętą w Wielki Czwartek na pamiątkę Ostatniej Wieczerzy. Bazylika św. Jana na Lateranie jest nieco tylko mniejsza rozmiarem od Bazyliki św. Piotra i od Bazyliki św. Pawła za Murami. Wnętrze bazyliki jest podzielone kolumnami na pięć naw. Imponujący jest fronton bazyliki z 15 potężnymi figurami u szczytu (każda o wysokości 7 m): Chrystusa, św. Jana Chrzciciela, św. Jana Apostoła i doktorów Kościoła. Z balkonu, który jest umieszczony w centrum frontonu Bazyliki, papieże udzielali ludowi błogosławieństwa apostolskiego. Do wnętrza bazyliki prowadzi pięć potężnych wejść. W nawie głównej stoją także potężne posągi 12 Apostołów i ważniejszych proroków. W nawach bocznych są nagrobki papieży. Za konfesją, czyli za ołtarzem głównym, pod baldachimem, gdzie tylko papież odprawia Mszę świętą, znajduje się bogate prezbiterium, a przy jego końcu przy ścianie na stopniach stoi tron papieski z białego marmuru, wysadzany drogimi kamieniami tworzącymi artystyczne mozaiki. Do bazyliki dobudowane jest baptysterium, czyli osobna kaplica z basenem (tzw. pisciną), gdzie katechumenom udzielano chrztu przez zanurzenie. Kaplica nosi imię Konstantyna, gdyż są w jej wnętrzu obrazy, przedstawiające żywot tego właśnie cesarza. Obok bazyliki znajduje się osobny budynek wybudowany na polecenie papieża Systusa V w 1589 r., w którym znajdują się "Święte Schody" (scala sancta). Według podania są to kamienne stopnie, po których Chrystus szedł na sąd do Piłata. Przywiezione zostały one z Jerozolimy do Rzymu w roku 326 przez św. Helenę, matkę cesarza Konstantyna I. Te schody pobożni pątnicy tak wytarli kolanami, że powstały w nich głębokie wyżłobienia. Dla pozostałych trzech bazylik rzymskich obchodzimy jedynie wspomnienie (na przykład dla bazylik św. Piotra i św. Pawła - 16 listopada). Dzisiejszy obchód ma jednak rangę święta, a więc taką, jaka przysługuje parafianom każdej świątyni na świecie w dniu rocznicy jej poświęcenia. Bazylika laterańska, jako katedra papieża, jest parafią nas wszystkich, dlatego jako cały Kościół obchodzimy dziś święto. Początkowo rocznicę poświęcenia bazyliki obchodzono tylko w Rzymie. Potem, za sprawą augustiańskich mnichów, święto zaczęto obchodzić także w innych miejscach. Na stałe do kalendarza liturgicznego weszło ono za sprawą papieża św. Piusa V, który kazał umieścić je w swoim mszale wydanym w 1570 roku. W nowym kalendarzu rzymskim zmieniono dotychczasową nazwę święta "dedykacja arcybazyliki Najświętszego Zbawiciela" na "rocznicę poświęcenia bazyliki laterańskiej". Teksty liturgiczne kierują naszą uwagę na ważną tajemnicę. Kościół chce dziś wyrazić swoją wielką wdzięczność za wszystkie świątynie, jakie zostały przez jego wiernych i dla jego wiernych wystawione. Każdy kościół to dom Boży w pełnym tego słowa znaczeniu, a nie - jak to jest w innych religiach - jedynie dom modlitwy. Kościół zwraca nam uwagę, że wszyscy jesteśmy żywym domem Bożym. Podobnie jak z poszczególnych kamieni czy cegieł składa się budowla gmachu kościoła, tak i z wiernych składa się Chrystusowy Kościół. Bazylika laterańska była pierwszą na świecie katolicką świątynią, w sposób uroczysty dedykowaną Panu Bogu. Wcześniej świątynie chrześcijańskie były przekształconymi dla celów kultu Chrystusa świątyniami pogańskimi. W to święto stajemy wobec tajemnicy Kościoła, którego fundamentem jest Jezus Chrystus, a opoką - Piotr. Przypominamy sobie o mocnej więzi Kościołów lokalnych ze Stolicą Apostolską
    Lut 4 '21, 16:23
    0 0
  • Ewa
    Ewa dodał 1 nowe zdjęcia do albumu Najnowsze zdjęcia
    LXXXI 25 października Kościół katedralny w Koszalinie Kościół katedralny w Koszalinie jest najstarszym zabytkiem w mieście. Został wzniesiony w latach 1300-1333. Patronat nad nim sprawowały cysterki. Każdy proboszcz pełnił równocześnie funkcję kapelana klasztornego. Po wybuchu reformacji (1517) kościół w 1534 roku stał się świątynią protestancką. Pierwsze kazanie luterańskie w dniu 16 lipca 1531 roku wygłosił kaznodzieja Mikołaj Klein z Lubeki. Gruntowna restauracja świątyni miała miejsce w latach 1842-1845. 16 kwietnia 1845 roku odbyła się wielka uroczystość oddania kościoła do użytku, w której uczestniczył Fryderyk Wilhelm IV. Kolejną dużą restaurację kościół przeszedł w latach 1914-1915. Istotne zmiany nastąpiły po drugiej wojnie światowej. Po czterech wiekach historii ewangelickiej, 17 czerwca 1945 roku odbyła się tu pierwsza Msza katolicka odprawiona przez franciszkanów, którzy od tego czasu opiekowali się parafią przez niemal trzydzieści lat. Zniszczenia i pożary 1945 roku oszczędziły kościół. 28 czerwca 1972 roku, wraz z powołaniem przez Pawła VI nowej diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej, parafialny kościół NMP ustanowiony został katedrą. Dwa lata później 17 czerwca 1974 roku oo. franciszkanie przekazali obowiązki duszpasterskie klerowi diecezjalnemu. bp Edward Dajczak, ordynariusz koszalińsko-kołobrzeskiPo utworzeniu diecezji miastem biskupim został Koszalin, a pierwszym biskupem - Ignacy Jeż. Od 25 marca 1992 r., kiedy to św. Jan Paweł II ogłosił bullę Totus Tuus Poloniae Populus reorganizującą struktury Kościoła w Polsce, granice diecezji uległy zmianom. Obecnie ordynariuszem tej diecezji jest bp Edward Dajczak. Pomagają mu biskupi Krzysztof Włodarczyk i Krzysztof Zadarko oraz biskupi seniorzy: Tadeusz Werno i Paweł Cieślik. Na terenie diecezji (ponad 14,5 tys. km kw.) mieszka ok. 910 tys. osób. W 221 parafiach podzielonych na 24 dekanaty pracuje ok. 440 księży diecezjalnych i ok. 120 zakonnych. Patronami diecezji są święci męczennicy: Wojciech oraz Maksymilian Maria Kolbe. Diecezję nawiedził papież św. Jan Paweł II w czasie swojej czwartej pielgrzymki do ojczyzny w dniach 1 i 2 czerwca 1991 r. Ziemia koszalińsko-kołobrzeska była pierwsza na trasie, od niej rozpoczęła się podróż papieża. Kończąc ostatnie spotkanie, z Wojskiem Polskim, powiedział on: Pragnę wyrazić gorące podziękowanie, staropolskie "Bóg zapłać" za to pierwsze spotkanie z Ojczyzną, w której możemy już śpiewać z całym wewnętrznym przekonaniem: "Ojczyznę wolną pobłogosław, Panie". Pragnę wyrazić radość ze spotkania z tym nadmorskim, nadbałtyckim krajem, w którym mieszczą się także główne poligony wojskowe, z diecezją koszalińsko-kołobrzeską i z całym Pomorzem, które już przy poprzedniej wizycie odwiedzałem w Szczecinie i w Gdańsku. Pragnę podziękować za ten wiatr znad morza, który miał wielką siłę i surowość, jak to na północy, a jeszcze bardziej pragnę podziękować za świeżą zieleń tych lasów, wspaniałą, świeżą zieleń. Te lasy mi tyle przypominają z młodych lat. Za to wszystko serdeczne "Bóg zapłać!" Ponieważ udaję się w drogę na południe, w rejon podkarpacki, żegnam Bałtyk, żegnam Pomorze, żegnam wszystkich tutaj mieszkających rodaków, żegnam w sposób szczególny Wojsko Polskie.LXXXI 25 października Kościół katedralny w Koszalinie Kościół katedralny w Koszalinie jest najstarszym zabytkiem w mieście. Został wzniesiony w latach 1300-1333. Patronat nad nim sprawowały cysterki. Każdy proboszcz pełnił równocześnie funkcję kapelana klasztornego. Po wybuchu reformacji (1517) kośc...Więcej…
    LXXXI 25 października Kościół katedralny w Koszalinie Kościół katedralny w Koszalinie jest najstarszym zabytkiem w mieście. Został wzniesiony w latach 1300-1333. Patronat nad nim sprawowały cysterki. Każdy proboszcz pełnił równocześnie funkcję kapelana klasztornego. Po wybuchu reformacji (1517) kościół w 1534 roku stał się świątynią protestancką. Pierwsze kazanie luterańskie w dniu 16 lipca 1531 roku wygłosił kaznodzieja Mikołaj Klein z Lubeki. Gruntowna restauracja świątyni miała miejsce w latach 1842-1845. 16 kwietnia 1845 roku odbyła się wielka uroczystość oddania kościoła do użytku, w której uczestniczył Fryderyk Wilhelm IV. Kolejną dużą restaurację kościół przeszedł w latach 1914-1915. Istotne zmiany nastąpiły po drugiej wojnie światowej. Po czterech wiekach historii ewangelickiej, 17 czerwca 1945 roku odbyła się tu pierwsza Msza katolicka odprawiona przez franciszkanów, którzy od tego czasu opiekowali się parafią przez niemal trzydzieści lat. Zniszczenia i pożary 1945 roku oszczędziły kościół. 28 czerwca 1972 roku, wraz z powołaniem przez Pawła VI nowej diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej, parafialny kościół NMP ustanowiony został katedrą. Dwa lata później 17 czerwca 1974 roku oo. franciszkanie przekazali obowiązki duszpasterskie klerowi diecezjalnemu. bp Edward Dajczak, ordynariusz koszalińsko-kołobrzeskiPo utworzeniu diecezji miastem biskupim został Koszalin, a pierwszym biskupem - Ignacy Jeż. Od 25 marca 1992 r., kiedy to św. Jan Paweł II ogłosił bullę Totus Tuus Poloniae Populus reorganizującą struktury Kościoła w Polsce, granice diecezji uległy zmianom. Obecnie ordynariuszem tej diecezji jest bp Edward Dajczak. Pomagają mu biskupi Krzysztof Włodarczyk i Krzysztof Zadarko oraz biskupi seniorzy: Tadeusz Werno i Paweł Cieślik. Na terenie diecezji (ponad 14,5 tys. km kw.) mieszka ok. 910 tys. osób. W 221 parafiach podzielonych na 24 dekanaty pracuje ok. 440 księży diecezjalnych i ok. 120 zakonnych. Patronami diecezji są święci męczennicy: Wojciech oraz Maksymilian Maria Kolbe. Diecezję nawiedził papież św. Jan Paweł II w czasie swojej czwartej pielgrzymki do ojczyzny w dniach 1 i 2 czerwca 1991 r. Ziemia koszalińsko-kołobrzeska była pierwsza na trasie, od niej rozpoczęła się podróż papieża. Kończąc ostatnie spotkanie, z Wojskiem Polskim, powiedział on: Pragnę wyrazić gorące podziękowanie, staropolskie "Bóg zapłać" za to pierwsze spotkanie z Ojczyzną, w której możemy już śpiewać z całym wewnętrznym przekonaniem: "Ojczyznę wolną pobłogosław, Panie". Pragnę wyrazić radość ze spotkania z tym nadmorskim, nadbałtyckim krajem, w którym mieszczą się także główne poligony wojskowe, z diecezją koszalińsko-kołobrzeską i z całym Pomorzem, które już przy poprzedniej wizycie odwiedzałem w Szczecinie i w Gdańsku. Pragnę podziękować za ten wiatr znad morza, który miał wielką siłę i surowość, jak to na północy, a jeszcze bardziej pragnę podziękować za świeżą zieleń tych lasów, wspaniałą, świeżą zieleń. Te lasy mi tyle przypominają z młodych lat. Za to wszystko serdeczne "Bóg zapłać!" Ponieważ udaję się w drogę na południe, w rejon podkarpacki, żegnam Bałtyk, żegnam Pomorze, żegnam wszystkich tutaj mieszkających rodaków, żegnam w sposób szczególny Wojsko Polskie.
    Lut 2 '21, 22:43
    0 0
  • Ewa
    Ewa dodał 1 nowe zdjęcia do albumu Najnowsze zdjęcia
    LXI 5 października Bazylika katedralna we Włocławku Diecezja włocławska od początku swego istnienia związana była z metropolią gnieźnieńską jako jej diecezja sufraganalna. Jedynie podczas zaborów włączono ją do metropolii warszawskiej. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, od 1925 r., ponownie została podporządkowana metropolicie gnieźnieńskiemu. Także i współcześnie, jako jedyna, pozostała w swojej macierzystej prowincji kościelnej. W początkach XII w. przeniesiono stolicę biskupią z Kruszwicy do Włocławka. Wiązało się z tym powstanie katedry. O najstarszej katedrze wiemy niewiele. Była ona najprawdopodobniej drewniana. Pierwszą murowaną katedrę, budowaną w stylu romańskim, wzniósł w początkach XIII w. (1212 r.) biskup Michał z rodu Godziembów. Do naszych czasów z tego bezcennego zabytku nie pozostał żaden wyraźny ślad. Nie jest nawet znana dokładniejsza jego lokalizacja, ponieważ w czasie wojen krzyżackich katedra uległa spaleniu w wielkiej pożodze miasta (1329 r.). W rok po pożarze wzniesiono mały kościółek pod wezwaniem św. Witalisa, który spełniał rolę kościoła katedralnego, a w 10 lat później (1340 r.) rozpoczęto budowę katedry gotyckiej pw. Wniebowzięcia NMP. W ciągu dziesięcioleci zniszczoną katedrę wielokrotnie przebudowywano i odbudowywano. bp Wiesław Mering, ordynariusz włocławskiW dniu 25 marca 1992 r. papież św. Jan Paweł II bullą Totus Tuus Poloniae Populus dokonał reorganizacji diecezji i prowincji kościelnych w Polsce. W jej wyniku diecezja włocławska pozostała w metropolii gnieźnieńskiej. Jej ordynariuszem jest obecnie bp Wiesław Mering. Pomaga mu bp Stanisław Gębicki. Patronami diecezji są św. Józef oraz bł. Bogumił. Na jej terenie urodził się m.in. św. Maksymilian Maria Kolbe i wspominana dziś w liturgii św. Faustyna Kowalska. Diecezja ma powierzchnię niecałych 9 tys. km kw. i jest zamieszkana przez 750 tys. osób. W 232 parafiach, podzielonych na 32 dekanaty, pracuje ponad 530 księży diecezjalnych i ok. 120 zakonnych. Włocławek gościł św. Jana Pawła II podczas IV pielgrzymki do ojczyzny w 1991 r. W dniu 6 czerwca papież spotkał się we włocławskiej katedrze z katechetami, nauczycielami i uczniami, do których powiedział m.in.: Katechizacja jest jedną z zasadniczych form głoszenia słowa Bożego, dlatego też na wszystkich chrześcijanach spoczywa, w różnym stopniu oczywiście, ciężar odpowiedzialności za nią. A obowiązkowi temu odpowiada prawo do nauczania i formacji dzieci i młodzieży wedle zasad własnej religii. Wynika ono z prawa człowieka do prawdy, do wolności religijnej, a także z prawa rodziców do religijnego wychowania swoich dzieci. Następnego dnia, w uroczystość Serca Jezusowego, papież odprawił Mszę św. na lotnisku aeroklubu. W kazaniu św. Jan Paweł II przypomniał postać ks. Jerzego Popiełuszki (obecnie błogosławionego), którego ciało, po męczeńskiej śmierci, zostało wyłowione z Wisły przy włocławskiej tamie: Moi drodzy, darujcie te słowa gorące, może to dlatego, że dzień jest trochę chłodny, ale jest też genius loci, jest to miejsce, jest to przedziwne miejsce. Może nie tak bardzo znane na świecie, w Europie, nie tak bardzo znane - Włocławek - które nosi w sobie ten przedziwny zapis w naszym stuleciu, który jest jak gdyby odpowiedzią na tamten zapis całej cywilizacji nienawiści, śmierci, całej cywilizacji śmierci. Zapis cywilizacji życia, życia przez śmierć, tak jak Chrystus, tak jak Serce Boże. Jego ostatnim jakby świadkiem, świadkiem tego zapisu jest właśnie ksiądz Jerzy. Nie wolno go traktować - niech Bóg broni, nie myślę, że ktokolwiek to tak widzi albo próbuje - nie wolno go traktować tylko o tyle, o ile służył pewnej sprawie w porządku politycznym, chociaż była to sprawa do głębi etyczna. Trzeba go widzieć i czytać w całej prawdzie jego życia. Trzeba go czytać od strony tego wewnętrznego człowieka, o którego prosi Apostoł w Liście do Efezjan. Tylko ten właśnie człowiek wewnętrzny mógł być świadkiem, takim świadkiem naszych trudnych czasów, naszego ostatniego dziesięciolecia, jakim był. Wraz z wszystkimi powtarzam ostatni passus, wraz z wszystkimi, którzy przeszli przez tę nadwiślańską ziemię, wraz z księdzem Jerzym, zginam moje kolana przed Ojcem: proszę o «wzmocnienie siły człowieka wewnętrznego», błagam o «wzmocnienie siły człowieka wewnętrznego» dla wszystkich synów i córek tej ziemi, mojej Ojczyzny, teraz, u progu czasów, które nadeszły i które idą!LXI 5 października Bazylika katedralna we Włocławku Diecezja włocławska od początku swego istnienia związana była z metropolią gnieźnieńską jako jej diecezja sufraganalna. Jedynie podczas zaborów włączono ją do metropolii warszawskiej. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, od 1925 r., ponownie ...Więcej…
    LXI 5 października Bazylika katedralna we Włocławku Diecezja włocławska od początku swego istnienia związana była z metropolią gnieźnieńską jako jej diecezja sufraganalna. Jedynie podczas zaborów włączono ją do metropolii warszawskiej. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, od 1925 r., ponownie została podporządkowana metropolicie gnieźnieńskiemu. Także i współcześnie, jako jedyna, pozostała w swojej macierzystej prowincji kościelnej. W początkach XII w. przeniesiono stolicę biskupią z Kruszwicy do Włocławka. Wiązało się z tym powstanie katedry. O najstarszej katedrze wiemy niewiele. Była ona najprawdopodobniej drewniana. Pierwszą murowaną katedrę, budowaną w stylu romańskim, wzniósł w początkach XIII w. (1212 r.) biskup Michał z rodu Godziembów. Do naszych czasów z tego bezcennego zabytku nie pozostał żaden wyraźny ślad. Nie jest nawet znana dokładniejsza jego lokalizacja, ponieważ w czasie wojen krzyżackich katedra uległa spaleniu w wielkiej pożodze miasta (1329 r.). W rok po pożarze wzniesiono mały kościółek pod wezwaniem św. Witalisa, który spełniał rolę kościoła katedralnego, a w 10 lat później (1340 r.) rozpoczęto budowę katedry gotyckiej pw. Wniebowzięcia NMP. W ciągu dziesięcioleci zniszczoną katedrę wielokrotnie przebudowywano i odbudowywano. bp Wiesław Mering, ordynariusz włocławskiW dniu 25 marca 1992 r. papież św. Jan Paweł II bullą Totus Tuus Poloniae Populus dokonał reorganizacji diecezji i prowincji kościelnych w Polsce. W jej wyniku diecezja włocławska pozostała w metropolii gnieźnieńskiej. Jej ordynariuszem jest obecnie bp Wiesław Mering. Pomaga mu bp Stanisław Gębicki. Patronami diecezji są św. Józef oraz bł. Bogumił. Na jej terenie urodził się m.in. św. Maksymilian Maria Kolbe i wspominana dziś w liturgii św. Faustyna Kowalska. Diecezja ma powierzchnię niecałych 9 tys. km kw. i jest zamieszkana przez 750 tys. osób. W 232 parafiach, podzielonych na 32 dekanaty, pracuje ponad 530 księży diecezjalnych i ok. 120 zakonnych. Włocławek gościł św. Jana Pawła II podczas IV pielgrzymki do ojczyzny w 1991 r. W dniu 6 czerwca papież spotkał się we włocławskiej katedrze z katechetami, nauczycielami i uczniami, do których powiedział m.in.: Katechizacja jest jedną z zasadniczych form głoszenia słowa Bożego, dlatego też na wszystkich chrześcijanach spoczywa, w różnym stopniu oczywiście, ciężar odpowiedzialności za nią. A obowiązkowi temu odpowiada prawo do nauczania i formacji dzieci i młodzieży wedle zasad własnej religii. Wynika ono z prawa człowieka do prawdy, do wolności religijnej, a także z prawa rodziców do religijnego wychowania swoich dzieci. Następnego dnia, w uroczystość Serca Jezusowego, papież odprawił Mszę św. na lotnisku aeroklubu. W kazaniu św. Jan Paweł II przypomniał postać ks. Jerzego Popiełuszki (obecnie błogosławionego), którego ciało, po męczeńskiej śmierci, zostało wyłowione z Wisły przy włocławskiej tamie: Moi drodzy, darujcie te słowa gorące, może to dlatego, że dzień jest trochę chłodny, ale jest też genius loci, jest to miejsce, jest to przedziwne miejsce. Może nie tak bardzo znane na świecie, w Europie, nie tak bardzo znane - Włocławek - które nosi w sobie ten przedziwny zapis w naszym stuleciu, który jest jak gdyby odpowiedzią na tamten zapis całej cywilizacji nienawiści, śmierci, całej cywilizacji śmierci. Zapis cywilizacji życia, życia przez śmierć, tak jak Chrystus, tak jak Serce Boże. Jego ostatnim jakby świadkiem, świadkiem tego zapisu jest właśnie ksiądz Jerzy. Nie wolno go traktować - niech Bóg broni, nie myślę, że ktokolwiek to tak widzi albo próbuje - nie wolno go traktować tylko o tyle, o ile służył pewnej sprawie w porządku politycznym, chociaż była to sprawa do głębi etyczna. Trzeba go widzieć i czytać w całej prawdzie jego życia. Trzeba go czytać od strony tego wewnętrznego człowieka, o którego prosi Apostoł w Liście do Efezjan. Tylko ten właśnie człowiek wewnętrzny mógł być świadkiem, takim świadkiem naszych trudnych czasów, naszego ostatniego dziesięciolecia, jakim był. Wraz z wszystkimi powtarzam ostatni passus, wraz z wszystkimi, którzy przeszli przez tę nadwiślańską ziemię, wraz z księdzem Jerzym, zginam moje kolana przed Ojcem: proszę o «wzmocnienie siły człowieka wewnętrznego», błagam o «wzmocnienie siły człowieka wewnętrznego» dla wszystkich synów i córek tej ziemi, mojej Ojczyzny, teraz, u progu czasów, które nadeszły i które idą!
    Sty 31 '21, 14:29
    0 0
  • Ewa
    Ewa dodał 1 nowe zdjęcia do albumu Najnowsze zdjęcia
    XLVIII 22 września Kościół katedralny w Siedlcach Kościół katedralny w Siedlcach Katedra pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Siedlcach została wybudowana w latach 1906-1912 w stylu neogotyckim na planie krzyża łacińskiego. W 1913 r. została konsekrowana przez biskupa lubelskiego, Franciszka Jaczewskiego. Od 1924 r. jest katedrą diecezji siedleckiej. Budowę zakończono w 1928 r. Diecezja siedlecka wywodzi się z diecezji podlaskiej, którą utworzył Pius VII bullą Ex imposita Nobis 30 czerwca 1818 r. Diecezja podlaska, z siedzibą w Janowie, odegrała ważną rolę w historii polskiego Kościoła m.in. ze względu na obecność na jej terenie unitów podlaskich. W sierpniu 1923 r. w Janowie odbył się synod diecezjalny. W jego wyniku Pius XI bullą Pro recto et utili ze stycznia 1924 r. przeniósł stolicę diecezji do Siedlec, wynosząc tamtejszy kościół parafialny pw. Niepokalanego Poczęcia NMP do godności katedry i nadając diecezji nazwę siedleckiej, czyli podlaskiej. Jej pierwszym ordynariuszem został bp Henryk Przeździecki. 25 marca 1992 r. bullą Totus Tuus Poloniae Populus św. Jan Paweł II zreorganizował strukturę Kościoła w Polsce. Zmniejszyło się terytorium diecezji siedleckiej, która została włączona do metropolii lubelskiej. W październiku 1996 r. miała miejsce w Rzymie beatyfikacja męczenników podlaskich - Wincentego Lewoniuka i 12 Towarzyszy. W 1999 r. św. Jan Paweł II przybył na Błonia Siedleckie i został powitany przez ponad 500-tysięczną rzeszę wiernych. Przewodniczył Mszy Św. koncelebrowanej przez biskupów i księży obrządku rzymskokatolickiego i greckokatolickiego z formularza o błogosławionych męczennikach podlaskich i wygłosił homilię na temat znaczenia ich męczeństwa dla dzisiejszego Kościoła. Mówił m.in.: Św. Jan Paweł II podczas Mszy św. w Siedlcach, 10 czerwca 1999 r.Oddajemy cześć relikwiom męczenników podlaskich i czcimy krzyż pratuliński, który był niemym świadkiem ich heroicznej wierności. Ten krzyż, który trzymali w swoich rękach, nosili też głęboko w swoich sercach, jako znak miłości Ojca i jedności Kościoła. Krzyż dał im siłę do zaświadczenia o Chrystusie i Kościele. Sprawdziły się na nich Pawłowe słowa z dzisiejszej liturgii: «Jeżeli Bóg z nami, któż przeciwko nam?» Przez swoją śmierć zostali w sposób szczególny włączeni w wielkie dziedzictwo wiary, począwszy od św. Wojciecha, św. Stanisława i św. Jozafata Kuncewicza, patrona Rusi, aż po nasze czasy. bp Kazimierz Gurda, ordynariusz siedlecki Obecnie ordynariuszem siedleckim jest bp Kazimierz Gurda, pomaga mu bp Grzegorz Suchodolski. Diecezja siedlecka, mająca terytorium ok. 11,5 tys. km kwadratowych, zamieszkane przez ok. 720 tys. osób, obejmuje 247 parafii podzielonych na 25 dekanatów. Pracuje w niej ponad 680 kapłanów diecezjalnych i ok. 70 kapłanów zakonnych. Patronami diecezji są święci Apostołowie Szymon i Juda Tadeusz oraz św. Jozafat Kuncewicz.XLVIII 22 września Kościół katedralny w Siedlcach Kościół katedralny w Siedlcach Katedra pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Siedlcach została wybudowana w latach 1906-1912 w stylu neogotyckim na planie krzyża łacińskiego. W 1913 r. została konsekrowana przez biskupa lubelskiego,...Więcej…
    XLVIII 22 września Kościół katedralny w Siedlcach Kościół katedralny w Siedlcach Katedra pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Siedlcach została wybudowana w latach 1906-1912 w stylu neogotyckim na planie krzyża łacińskiego. W 1913 r. została konsekrowana przez biskupa lubelskiego, Franciszka Jaczewskiego. Od 1924 r. jest katedrą diecezji siedleckiej. Budowę zakończono w 1928 r. Diecezja siedlecka wywodzi się z diecezji podlaskiej, którą utworzył Pius VII bullą Ex imposita Nobis 30 czerwca 1818 r. Diecezja podlaska, z siedzibą w Janowie, odegrała ważną rolę w historii polskiego Kościoła m.in. ze względu na obecność na jej terenie unitów podlaskich. W sierpniu 1923 r. w Janowie odbył się synod diecezjalny. W jego wyniku Pius XI bullą Pro recto et utili ze stycznia 1924 r. przeniósł stolicę diecezji do Siedlec, wynosząc tamtejszy kościół parafialny pw. Niepokalanego Poczęcia NMP do godności katedry i nadając diecezji nazwę siedleckiej, czyli podlaskiej. Jej pierwszym ordynariuszem został bp Henryk Przeździecki. 25 marca 1992 r. bullą Totus Tuus Poloniae Populus św. Jan Paweł II zreorganizował strukturę Kościoła w Polsce. Zmniejszyło się terytorium diecezji siedleckiej, która została włączona do metropolii lubelskiej. W październiku 1996 r. miała miejsce w Rzymie beatyfikacja męczenników podlaskich - Wincentego Lewoniuka i 12 Towarzyszy. W 1999 r. św. Jan Paweł II przybył na Błonia Siedleckie i został powitany przez ponad 500-tysięczną rzeszę wiernych. Przewodniczył Mszy Św. koncelebrowanej przez biskupów i księży obrządku rzymskokatolickiego i greckokatolickiego z formularza o błogosławionych męczennikach podlaskich i wygłosił homilię na temat znaczenia ich męczeństwa dla dzisiejszego Kościoła. Mówił m.in.: Św. Jan Paweł II podczas Mszy św. w Siedlcach, 10 czerwca 1999 r.Oddajemy cześć relikwiom męczenników podlaskich i czcimy krzyż pratuliński, który był niemym świadkiem ich heroicznej wierności. Ten krzyż, który trzymali w swoich rękach, nosili też głęboko w swoich sercach, jako znak miłości Ojca i jedności Kościoła. Krzyż dał im siłę do zaświadczenia o Chrystusie i Kościele. Sprawdziły się na nich Pawłowe słowa z dzisiejszej liturgii: «Jeżeli Bóg z nami, któż przeciwko nam?» Przez swoją śmierć zostali w sposób szczególny włączeni w wielkie dziedzictwo wiary, począwszy od św. Wojciecha, św. Stanisława i św. Jozafata Kuncewicza, patrona Rusi, aż po nasze czasy. bp Kazimierz Gurda, ordynariusz siedlecki Obecnie ordynariuszem siedleckim jest bp Kazimierz Gurda, pomaga mu bp Grzegorz Suchodolski. Diecezja siedlecka, mająca terytorium ok. 11,5 tys. km kwadratowych, zamieszkane przez ok. 720 tys. osób, obejmuje 247 parafii podzielonych na 25 dekanatów. Pracuje w niej ponad 680 kapłanów diecezjalnych i ok. 70 kapłanów zakonnych. Patronami diecezji są święci Apostołowie Szymon i Juda Tadeusz oraz św. Jozafat Kuncewicz.
    Sty 30 '21, 11:38
    0 0
  • Ewa
    Ewa dodał 1 nowe zdjęcia do albumu Najnowsze zdjęcia
    LXI 5 października Bazylika katedralna w Toruniu Katedrę toruńską zaczęto budować w II połowie XIII w. Prawdopodobnie pod koniec XIII stulecia przystąpiono do wznoszenia trójnawowego korpusu kościoła. Początkowo kościół był niższy i węższy od obecnego. Wiek XIV i XV to okres dalszej rozbudowy kościoła, przerwanej na krótko pożarem, który zniszczył część świątyni w roku 1351. W roku 1406 runęła kościelna wieża; niezwłocznie przystąpiono do budowy nowej, a prace przy budowie prowadził do roku 1433 mistrz Jan Gotland. Wiek XV ukształtował ostatecznie bryłę kościoła, która imponuje swymi rozmiarami i bogactwem dekoracji. W okresie niemal 800 letniej historii kościoła zmienne były jego losy. W latach 1530-1583 fara służyła protestantom, przez następne 13 lat użytkowana była wspólnie, zarówno przez katolików, jak i protestantów. W roku 1596 kościół przejęli jezuici i w ich posiadaniu świątynia była do roku 1772. Od tego roku staromiejska fara pod wezwaniem świętych Jana Chrzciciela i Jana Ewangelisty ponownie stała się kościołem parafialnym Starego Miasta Torunia, służąc jego mieszkańcom do czasów obecnych. Diecezja toruńska została erygowana w dniu 25 marca 1992 r. w wyniku reorganizacji diecezji i prowincji kościelnych w Polsce dokonanej przez papieża św. Jana Pawła II bullą Totus Tuus Poloniae Populus. Nowa diecezja swym zasięgiem terytorialnym nawiązała do pierwotnych granic diecezji chełmińskiej, ustanowionej 29 lipca 1243 r. i obejmującej ziemie: chełmińską, lubawską i michałowską. Na mocy nowego podziału diecezja weszła w skład metropolii gdańskiej. bp Wiesław Śmigiel, ordynariusz toruński Ordynariuszem diecezji toruńskiej jest bp Wiesław Śmigiel. Pomaga mu bp Józef Szamocki oraz senior bp Andrzej Suski. Patronką diecezji jest NMP Nieustającej Pomocy. Na terenie diecezji (mającej powierzchnię ok. 5,5 tys. km kwadratowych i zamieszkanej przez ok. 615 tys. osób) w blisko 200 parafiach podzielonych na 24 dekanaty pracuje blisko 420 księży diecezjalnych i 90 zakonnych. 7 czerwca 1999 r. diecezję toruńską nawiedził św. Jan Paweł II. Podczas nabożeństwa czerwcowego dokonał on beatyfikacji ks. Wincentego Frelichowskiego. Mówił wówczas m.in.: Św. Jan Paweł II w Toruniu, 7 czerwca 1999 r.Bez wewnętrznej odnowy i bez pokonania zła i grzechu w sercu, a zwłaszcza bez miłości, człowiek nie zdobędzie wewnętrznego pokoju. Pokój może przetrwać tylko wówczas, gdy jest zakorzeniony w wyższych wartościach, oparty na normach moralnych i otwarty na Boga. Nie może się natomiast ostać, jeśli został wzniesiony na grząskim gruncie religijnej obojętności i płytkiego pragmatyzmu. Rodzi się on w sercu ludzkim i w życiu społeczeństwa z ładu moralnego, porządku etycznego, zachowania Bożych przykazań. Historia i współczesność pokazują, że świat nie może dać pokoju. Świat jest bezradny. Dlatego trzeba mu wskazywać Jezusa Chrystusa, który przez śmierć na krzyżu zostawił ludziom swój pokój, zapewniając nam swą obecność przez wszystkie wieki (por. J 14, 27-31). Ileż niewinnej krwi zostało przelanej w dwudziestym wieku w Europie i na całym świecie, ponieważ różne systemy polityczne i społeczne odeszły od Chrystusowych zasad gwarantujących sprawiedliwy pokój. Ile krwi niewinnej przelewa się na naszych oczach. Ostatnie miesiące pokazały to w sposób dramatyczny. Jesteśmy świadkami, jak bardzo ludzie domagają się i pragną pokoju. Mówię te słowa na tej ziemi, która doświadczyła w swojej historii tragicznych skutków braku pokoju, stając się ofiarą okrutnych i niszczycielskich wojen. Pamięć drugiej wojny światowej jest wciąż żywa, rany tego kataklizmu dziejowego długo nie będą całkowicie zabliźnione. Niech wołanie o pokój z tego miejsca dotrze do wszystkich na całym świecie.LXI 5 października Bazylika katedralna w Toruniu Katedrę toruńską zaczęto budować w II połowie XIII w. Prawdopodobnie pod koniec XIII stulecia przystąpiono do wznoszenia trójnawowego korpusu kościoła. Początkowo kościół był niższy i węższy od obecnego. Wiek XIV i XV to okres dalszej rozbudowy kościo...Więcej…
    LXI 5 października Bazylika katedralna w Toruniu Katedrę toruńską zaczęto budować w II połowie XIII w. Prawdopodobnie pod koniec XIII stulecia przystąpiono do wznoszenia trójnawowego korpusu kościoła. Początkowo kościół był niższy i węższy od obecnego. Wiek XIV i XV to okres dalszej rozbudowy kościoła, przerwanej na krótko pożarem, który zniszczył część świątyni w roku 1351. W roku 1406 runęła kościelna wieża; niezwłocznie przystąpiono do budowy nowej, a prace przy budowie prowadził do roku 1433 mistrz Jan Gotland. Wiek XV ukształtował ostatecznie bryłę kościoła, która imponuje swymi rozmiarami i bogactwem dekoracji. W okresie niemal 800 letniej historii kościoła zmienne były jego losy. W latach 1530-1583 fara służyła protestantom, przez następne 13 lat użytkowana była wspólnie, zarówno przez katolików, jak i protestantów. W roku 1596 kościół przejęli jezuici i w ich posiadaniu świątynia była do roku 1772. Od tego roku staromiejska fara pod wezwaniem świętych Jana Chrzciciela i Jana Ewangelisty ponownie stała się kościołem parafialnym Starego Miasta Torunia, służąc jego mieszkańcom do czasów obecnych. Diecezja toruńska została erygowana w dniu 25 marca 1992 r. w wyniku reorganizacji diecezji i prowincji kościelnych w Polsce dokonanej przez papieża św. Jana Pawła II bullą Totus Tuus Poloniae Populus. Nowa diecezja swym zasięgiem terytorialnym nawiązała do pierwotnych granic diecezji chełmińskiej, ustanowionej 29 lipca 1243 r. i obejmującej ziemie: chełmińską, lubawską i michałowską. Na mocy nowego podziału diecezja weszła w skład metropolii gdańskiej. bp Wiesław Śmigiel, ordynariusz toruński Ordynariuszem diecezji toruńskiej jest bp Wiesław Śmigiel. Pomaga mu bp Józef Szamocki oraz senior bp Andrzej Suski. Patronką diecezji jest NMP Nieustającej Pomocy. Na terenie diecezji (mającej powierzchnię ok. 5,5 tys. km kwadratowych i zamieszkanej przez ok. 615 tys. osób) w blisko 200 parafiach podzielonych na 24 dekanaty pracuje blisko 420 księży diecezjalnych i 90 zakonnych. 7 czerwca 1999 r. diecezję toruńską nawiedził św. Jan Paweł II. Podczas nabożeństwa czerwcowego dokonał on beatyfikacji ks. Wincentego Frelichowskiego. Mówił wówczas m.in.: Św. Jan Paweł II w Toruniu, 7 czerwca 1999 r.Bez wewnętrznej odnowy i bez pokonania zła i grzechu w sercu, a zwłaszcza bez miłości, człowiek nie zdobędzie wewnętrznego pokoju. Pokój może przetrwać tylko wówczas, gdy jest zakorzeniony w wyższych wartościach, oparty na normach moralnych i otwarty na Boga. Nie może się natomiast ostać, jeśli został wzniesiony na grząskim gruncie religijnej obojętności i płytkiego pragmatyzmu. Rodzi się on w sercu ludzkim i w życiu społeczeństwa z ładu moralnego, porządku etycznego, zachowania Bożych przykazań. Historia i współczesność pokazują, że świat nie może dać pokoju. Świat jest bezradny. Dlatego trzeba mu wskazywać Jezusa Chrystusa, który przez śmierć na krzyżu zostawił ludziom swój pokój, zapewniając nam swą obecność przez wszystkie wieki (por. J 14, 27-31). Ileż niewinnej krwi zostało przelanej w dwudziestym wieku w Europie i na całym świecie, ponieważ różne systemy polityczne i społeczne odeszły od Chrystusowych zasad gwarantujących sprawiedliwy pokój. Ile krwi niewinnej przelewa się na naszych oczach. Ostatnie miesiące pokazały to w sposób dramatyczny. Jesteśmy świadkami, jak bardzo ludzie domagają się i pragną pokoju. Mówię te słowa na tej ziemi, która doświadczyła w swojej historii tragicznych skutków braku pokoju, stając się ofiarą okrutnych i niszczycielskich wojen. Pamięć drugiej wojny światowej jest wciąż żywa, rany tego kataklizmu dziejowego długo nie będą całkowicie zabliźnione. Niech wołanie o pokój z tego miejsca dotrze do wszystkich na całym świecie.
    Sty 15 '21, 20:33
    0 0
  • Ewa
    Ewa dodał 1 nowe zdjęcia do albumu Najnowsze zdjęcia
    LXXVIII 22 października Bazylika katedralna w Tarnowie Powstanie parafii w Tarnowie przypada na pierwszą połowę XIV w. Już pierwszy kościół parafialny nosił wezwanie Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. Od samego początku był bardzo ważny - w 1392 r. w nim właśnie odbyła się konsekracja Jakuba Strepy (Jakuba Strzemię) na biskupa halickiego. W 1400 r. biskup krakowski podniósł kościół parafialny w Tarnowie do rangi kolegiaty. W roku 1786, w związku z utworzeniem przez papieża Piusa VI diecezji tarnowskiej, świątynia pod wezwaniem Narodzenia NMP w Tarnowie otrzymała tytuł katedry. Papież Paweł VI listem apostolskim Cum beatissima z dnia 14 kwietnia 1972 r. nadał katedrze tarnowskiej tytuł bazyliki mniejszej ze względu na jej wyjątkowe znaczenie dla kultu Bożego i chrześcijańskiej kultury. Diecezja tarnowska powstała podczas zaborów - utworzył ją cesarz Józef II w 1783 r. Kanonicznie potwierdził ten fakt Pius VI bullą In suprema beati Petri cathedra z marca 1786 r. W wyniku zmian politycznych i terytorialnych diecezja zmieniała swój obszar. Papież Leon XII po roku 1821 przeniósł stolicę diecezji z Bochni do Tarnowa i nadał jej nazwę "tarnowska". Po kilkakrotnych zmianach granic diecezji na przełomie wieków jej obszar pozostawał niezmienny do 1992 r., kiedy to Jan Paweł II bullą Totus Tuus Poloniae Populus dokonał reformy granic diecezji i prowincji kościelnych w Polsce. Obecnie diecezja tarnowska graniczy z archidiecezją krakowską i diecezjami: kielecką, sandomierską i rzeszowską. Południowa granica diecezji pokrywa się z południową granicą Polski. bp Andrzej Jeż, ordynariusz tarnowskiOrdynariuszem diecezji jest bp Andrzej Jeż. Pomagają mu biskupi pomocniczy: Wiesław Lechowicz, Leszek Leszkiewicz i Stanisław Salaterski oraz biskup senior Władysław Bobowski. Na terenie tej diecezji, liczącej ok. 1,1 miliona mieszkańców na obszarze ponad 7,5 tys. km kw., urodzili się i działali m.in. św. Stanisław ze Szczepanowa, święci Andrzej Świerad i Benedykt, błogosławiona Teresa i święta Urszula Ledóchowskie, bł. Karolina Kózkówna oraz św. Kinga. Diecezja tarnowska ma w ostatnich latach najwięcej w Polsce powołań kapłańskich i zakonnych. Stąd też pochodzi najwięcej polskich misjonarzy. W 454 parafiach podzielonych na 43 dekanaty pracuje ponad 1570 kapłanów diecezjalnych i blisko 140 zakonnych. Patronami diecezji są Najświętsza Maryja Panna, św. Stanisław ze Szczepanowa, święci Andrzej Świerad i Benedykt oraz św. Kinga. W dniach 9-10 czerwca 1987 roku po raz pierwszy z wizytą przebywał w Tarnowie Jan Paweł II. Beatyfikował wówczas w obecności prawie 1,5-milionowej rzeszy wiernych Karolinę Kózkównę. Powtórnie papież nawiedził diecezję 16 czerwca 1999 r. Kanonizował wówczas w Starym Sączu bł. Kingę.LXXVIII 22 października Bazylika katedralna w Tarnowie Powstanie parafii w Tarnowie przypada na pierwszą połowę XIV w. Już pierwszy kościół parafialny nosił wezwanie Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. Od samego początku był bardzo ważny - w 1392 r. w nim właśnie odbyła się konsekracja Jakuba Strep...Więcej…
    LXXVIII 22 października Bazylika katedralna w Tarnowie Powstanie parafii w Tarnowie przypada na pierwszą połowę XIV w. Już pierwszy kościół parafialny nosił wezwanie Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. Od samego początku był bardzo ważny - w 1392 r. w nim właśnie odbyła się konsekracja Jakuba Strepy (Jakuba Strzemię) na biskupa halickiego. W 1400 r. biskup krakowski podniósł kościół parafialny w Tarnowie do rangi kolegiaty. W roku 1786, w związku z utworzeniem przez papieża Piusa VI diecezji tarnowskiej, świątynia pod wezwaniem Narodzenia NMP w Tarnowie otrzymała tytuł katedry. Papież Paweł VI listem apostolskim Cum beatissima z dnia 14 kwietnia 1972 r. nadał katedrze tarnowskiej tytuł bazyliki mniejszej ze względu na jej wyjątkowe znaczenie dla kultu Bożego i chrześcijańskiej kultury. Diecezja tarnowska powstała podczas zaborów - utworzył ją cesarz Józef II w 1783 r. Kanonicznie potwierdził ten fakt Pius VI bullą In suprema beati Petri cathedra z marca 1786 r. W wyniku zmian politycznych i terytorialnych diecezja zmieniała swój obszar. Papież Leon XII po roku 1821 przeniósł stolicę diecezji z Bochni do Tarnowa i nadał jej nazwę "tarnowska". Po kilkakrotnych zmianach granic diecezji na przełomie wieków jej obszar pozostawał niezmienny do 1992 r., kiedy to Jan Paweł II bullą Totus Tuus Poloniae Populus dokonał reformy granic diecezji i prowincji kościelnych w Polsce. Obecnie diecezja tarnowska graniczy z archidiecezją krakowską i diecezjami: kielecką, sandomierską i rzeszowską. Południowa granica diecezji pokrywa się z południową granicą Polski. bp Andrzej Jeż, ordynariusz tarnowskiOrdynariuszem diecezji jest bp Andrzej Jeż. Pomagają mu biskupi pomocniczy: Wiesław Lechowicz, Leszek Leszkiewicz i Stanisław Salaterski oraz biskup senior Władysław Bobowski. Na terenie tej diecezji, liczącej ok. 1,1 miliona mieszkańców na obszarze ponad 7,5 tys. km kw., urodzili się i działali m.in. św. Stanisław ze Szczepanowa, święci Andrzej Świerad i Benedykt, błogosławiona Teresa i święta Urszula Ledóchowskie, bł. Karolina Kózkówna oraz św. Kinga. Diecezja tarnowska ma w ostatnich latach najwięcej w Polsce powołań kapłańskich i zakonnych. Stąd też pochodzi najwięcej polskich misjonarzy. W 454 parafiach podzielonych na 43 dekanaty pracuje ponad 1570 kapłanów diecezjalnych i blisko 140 zakonnych. Patronami diecezji są Najświętsza Maryja Panna, św. Stanisław ze Szczepanowa, święci Andrzej Świerad i Benedykt oraz św. Kinga. W dniach 9-10 czerwca 1987 roku po raz pierwszy z wizytą przebywał w Tarnowie Jan Paweł II. Beatyfikował wówczas w obecności prawie 1,5-milionowej rzeszy wiernych Karolinę Kózkównę. Powtórnie papież nawiedził diecezję 16 czerwca 1999 r. Kanonizował wówczas w Starym Sączu bł. Kingę.
    Sty 2 '21, 10:48
    0 0
  • Ewa
    Ewa dodał 1 nowe zdjęcia do albumu Najnowsze zdjęcia
    LXXI 15 października Bazylika metropolitalna w Łodzi Budowę kościoła pw. św. Stanisława Kostki w Łodzi rozpoczęto na początku XX w. Kamień węgielny pod nową świątynię wmurował arcybiskup warszawski Wincenty Chościak-Popiel 16 czerwca 1901 r. Uroczystej konsekracji świątyni, którą w 1920 r. podniesiono do rangi katedry, dokonał 15 października 1922 r. biskup łódzki Wincenty Tymieniecki. W 1924 r. w katedrze łódzkiej Jezus objawił się św. Faustynie Kowalskiej, nakazując jej, by udała się do Warszawy, gdzie wstąpi do zakonu. W czasie II wojny światowej katedrę zamknięto, ograbiono i zamieniono na składnicę wojskową. Zrabowano m.in. największy dzwon, "Zygmunt". Po wyzwoleniu spod niemieckiej okupacji katedrę przywrócono do użytku sakralnego i rozpoczęto jej remont. W maju 1971 r. w katedrze wybuchł pożar, który całkowicie zniszczył dach i naruszył sklepienia. Ocalały mury i wieża świątyni. Dzięki szybkiej odbudowie oddano ją do użytku wiernych już w grudniu 1972 r. W 1989 r. św. Jan Paweł II nadał katedrze łódzkiej tytuł bazyliki mniejszej. Diecezja łódzka została utworzona w 1920 r. na mocy bulli Benedykta XV Christi Domini. Liczyła wówczas zaledwie 5 dekanatów. Jej pierwszym biskupem został Wincenty Tymieniecki. W 1925 r. Pius XI bullą Vixdum Poloniae unitas powiększył obszar diecezji. W 1992 r. św. Jan Paweł II bullą Totus Tuus Poloniae Populus ustanowił dotychczasową diecezję łódzką archidiecezją podległą bezpośrednio Stolicy Apostolskiej. W 2004 r. utworzono metropolię łódzką, do której włączono także diecezję łowicką. abp Grzegorz Ryś, arcybiskup metropolita łódzki Obecnie ordynariuszem archidiecezji łódzkiej jest abp Grzegorz Ryś. W diecezji pracują również biskupi pomocniczy Marek Marczak i Ireneusz Pękalski oraz seniorzy: arcybiskup Władysław Ziółek i biskup Adam Lepa. Patronem archidiecezji jest św. Józef, oblubieniec NMP. W 219 parafiach podzielonych na 35 dekanatów pracuje blisko 570 kapłanów diecezjalnych i prawie 180 zakonnych. Teren ponad 5 tys. km kwadratowych zamieszkuje ponad 1,4 mln osób. W 1987 r. podczas IV pielgrzymki do Polski św. Jan Paweł II nawiedził Łódź. W katedrze łódzkiej spotkał się z przedstawicielami świata nauki. W czasie Mszy św. na lotnisku Łódź-Lublinek, połączonej z udzieleniem I Komunii świętej, papież pozdrowił m.in. łódzkie rodziny: Moje najszczególniejsze pozdrowienie kieruje się do łódzkich rodzin z tego miasta i całej diecezji. Nasze dzisiejsze spotkanie, związane z pierwszą Komunią świętą waszych dzieci, jest wielkim świętem chrześcijańskich rodzin. Zawsze tak było w naszej polskiej tradycji, która od tysiąca lat ukształtowała się na tej ziemi jako tradycja chrześcijańska. Rodzina zawsze była - i nadal pozostaje - tym ludzkim środowiskiem, pierwszym i podstawowym, do którego Bóg przychodzi przez wielkie sakramenty naszej wiary, poczynając od chrztu świętego. Małżonkowie, którzy dają ludzkie życie swoim dzieciom tu na ziemi, zapraszają do ich serc, do całej swojej wspólnoty, Dawcę życia wiecznego.LXXI 15 października Bazylika metropolitalna w Łodzi Budowę kościoła pw. św. Stanisława Kostki w Łodzi rozpoczęto na początku XX w. Kamień węgielny pod nową świątynię wmurował arcybiskup warszawski Wincenty Chościak-Popiel 16 czerwca 1901 r. Uroczystej konsekracji świątyni, którą w 1920 r. podniesio...Więcej…
    LXXI 15 października Bazylika metropolitalna w Łodzi Budowę kościoła pw. św. Stanisława Kostki w Łodzi rozpoczęto na początku XX w. Kamień węgielny pod nową świątynię wmurował arcybiskup warszawski Wincenty Chościak-Popiel 16 czerwca 1901 r. Uroczystej konsekracji świątyni, którą w 1920 r. podniesiono do rangi katedry, dokonał 15 października 1922 r. biskup łódzki Wincenty Tymieniecki. W 1924 r. w katedrze łódzkiej Jezus objawił się św. Faustynie Kowalskiej, nakazując jej, by udała się do Warszawy, gdzie wstąpi do zakonu. W czasie II wojny światowej katedrę zamknięto, ograbiono i zamieniono na składnicę wojskową. Zrabowano m.in. największy dzwon, "Zygmunt". Po wyzwoleniu spod niemieckiej okupacji katedrę przywrócono do użytku sakralnego i rozpoczęto jej remont. W maju 1971 r. w katedrze wybuchł pożar, który całkowicie zniszczył dach i naruszył sklepienia. Ocalały mury i wieża świątyni. Dzięki szybkiej odbudowie oddano ją do użytku wiernych już w grudniu 1972 r. W 1989 r. św. Jan Paweł II nadał katedrze łódzkiej tytuł bazyliki mniejszej. Diecezja łódzka została utworzona w 1920 r. na mocy bulli Benedykta XV Christi Domini. Liczyła wówczas zaledwie 5 dekanatów. Jej pierwszym biskupem został Wincenty Tymieniecki. W 1925 r. Pius XI bullą Vixdum Poloniae unitas powiększył obszar diecezji. W 1992 r. św. Jan Paweł II bullą Totus Tuus Poloniae Populus ustanowił dotychczasową diecezję łódzką archidiecezją podległą bezpośrednio Stolicy Apostolskiej. W 2004 r. utworzono metropolię łódzką, do której włączono także diecezję łowicką. abp Grzegorz Ryś, arcybiskup metropolita łódzki Obecnie ordynariuszem archidiecezji łódzkiej jest abp Grzegorz Ryś. W diecezji pracują również biskupi pomocniczy Marek Marczak i Ireneusz Pękalski oraz seniorzy: arcybiskup Władysław Ziółek i biskup Adam Lepa. Patronem archidiecezji jest św. Józef, oblubieniec NMP. W 219 parafiach podzielonych na 35 dekanatów pracuje blisko 570 kapłanów diecezjalnych i prawie 180 zakonnych. Teren ponad 5 tys. km kwadratowych zamieszkuje ponad 1,4 mln osób. W 1987 r. podczas IV pielgrzymki do Polski św. Jan Paweł II nawiedził Łódź. W katedrze łódzkiej spotkał się z przedstawicielami świata nauki. W czasie Mszy św. na lotnisku Łódź-Lublinek, połączonej z udzieleniem I Komunii świętej, papież pozdrowił m.in. łódzkie rodziny: Moje najszczególniejsze pozdrowienie kieruje się do łódzkich rodzin z tego miasta i całej diecezji. Nasze dzisiejsze spotkanie, związane z pierwszą Komunią świętą waszych dzieci, jest wielkim świętem chrześcijańskich rodzin. Zawsze tak było w naszej polskiej tradycji, która od tysiąca lat ukształtowała się na tej ziemi jako tradycja chrześcijańska. Rodzina zawsze była - i nadal pozostaje - tym ludzkim środowiskiem, pierwszym i podstawowym, do którego Bóg przychodzi przez wielkie sakramenty naszej wiary, poczynając od chrztu świętego. Małżonkowie, którzy dają ludzkie życie swoim dzieciom tu na ziemi, zapraszają do ich serc, do całej swojej wspólnoty, Dawcę życia wiecznego.
    Sty 1 '21, 13:24
    0 0

Moja Tablica

Musisz się zalogować, aby komentować
Brak komentarzy

Forum

Temat Ostatnia odpowiedź
Nie ma jeszcze tematów, napisz pierwszy.
Żywy Różaniec i Nowenna Pompejańska

Radio Różaniec

Radio Różaniec

Słuchaj tutaj!

Pismo różańcowe?

Świadectwa

Intencje

Brak zawartości
Start | Kontakt | Regulamin | Prywatność | Nowenna Pompejańska | Czasopismo o różańcu | Fundacja | Wydawnictwo | Żywy Różaniec | Aplikacja na komórki | ciasteczka | RSS | Newsletter
© Copyright Żywy Różaniec • wszystko wokół różańca!
Chamial Community Software
Based on Oxwall software
'':
ściemnij
przesuń
Głosowanie: