Żywy Różaniec • wszystko wokół różańca!

Zaloguj

Zapisz się

Brak nowości
Ewa dodał 1 nowe zdjęcia do albumu Najnowsze zdjęcia

jutro --------------------------------- 1109 ----------------------------------- Bazylika św. Jana na Lateranie, jej pełna nazwa to: Papieska arcybazylika Najświętszego Zbawiciela, św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty na Lateranie. Matka i Głowa Wszystkich Kościołów Miasta i Świata (wł. Arcibasilica Papale del SS.mo Salvatore e dei Santi Giovanni Battista ed Evangelista al Laterano; łac. Archibasilica Sanctissimi Salvatoris et Sanctorum Iohannes Baptista et Evangelista in Laterano) – katedra biskupa Rzymu, jedna z czterech bazylik większych, jedna z wielu bazylik papieskich (dawniej patriarchalnych). Bazylika była częścią rezydencji kolejnych papieży od roku 313. Po przeniesieniu siedziby przez Benedykta XI do Perugii, a następnie (podczas pontyfikatu Klemensa V do Awinionu) Lateran został spalony (1308) i ograbiony[1]. Dlatego papież Grzegorz XI, wracając z Awinionu, przeniósł siedzibę na Watykan. Historia początek IV wieku – koszary gwardii cesarza Maksencjusza 313 – cesarz Konstantyn Wielki przekazał koszary w Lateranie papieżowi Milcjadesowi 314–318 – budowa pierwszej pięcionawowej bazyliki 324 – 9 listopada[2] – bazylika została poświęcona Jezusowi Chrystusowi przez papieża Sylwestra I 896 – budynek kościoła został uszkodzony podczas trzęsienia ziemi 904–911 odbudowa na zlecenie papieża Sergiusza III 1144 – kościół został poświęcony świętym Janowi Chrzcicielowi i Janowi Ewangeliście 1300 – papież Bonifacy VIII ogłosił w tym kościele po raz pierwszy jubileusz Roku Świętego 1308 – pożar uszkodził bazylikę 1309 – papież Klemens V przeniósł się do Awinionu w wyniku czego kościół nie jest odbudowywany po pożarze 1360 – kolejny pożar zniszczył bazylikę 1377 – papież Grzegorz XI przeniósł siedzibę papieży z powrotem do Rzymu. Ze względu na zniszczenie bazyliki przeniósł siedzibę na wzgórze Watykańskie. XV wiek – odbudowa bazyliki z zachowaniem pięcionawowego układu. 1586 – Domenico Fontana zbudował północną fasadę kościoła 1646 – Francesco Borromini nadał wnętrzu dzisiejszy wygląd 1733 – ukończenie fasady głównego wejścia według projektu Allesandra Galilei w stylu klasycznym lata 80. XIX wieku – powiększenie prezbiterium Architektura Plik:Lateran Basilica.ogv Film z wnętrza bazyliki Fasada głównego wejścia do bazyliki została zaprojektowana w XVIII wieku przez Alessandro Galilei w stylu klasycznym (ukończono ją w 1733). Układ pilastrów i półkolumn podkreśla pięcionawowe wnętrze bazyliki. Poniżej gzymsu widoczny jest napis: Omnium Ecclesiarum Urbis et Orbis Mater et Caput – Matka i Głowa Wszystkich Kościołów Miasta i Świata. Znaczy to, że świątynia ta jest katedrą papieży – biskupów Rzymu i zwierzchników całego Kościoła. Fasadę wieńczy piętnaście siedmiometrowych figur, przedstawiających doktorów Kościoła z rzeźbą Chrystusa ustawioną w centralnej części. Wejście do bazyliki prowadzi z szerokiego narteksu. Środkowe drzwi zostały przeniesione z Kurii znajdującej się przy Forum Romanum. Drzwi po prawej stronie to Święta Brama. W przedsionku, po lewej stronie, znajduje się rzeźba przedstawiająca Konstantyna. Pochodzi ona z term jego imienia. We wnętrzu, na pierwszym filarze prawej nawy bocznej, zachowała się część fresku Giotta ukazującego Bonifacego VIII ogłaszającego Rok Święty. W niszach filarów umieszczono posągi 12 apostołów autorstwa uczniów Berniniego. Posadzka wzorowana na stylu szkoły Cosmatich (arte cosmatesca) została wykonana w latach 1417–1431. Sufit ozdobiony herbami trzech papieży jest dziełem Giacomo della Porta. Ołtarz główny osłania gotycki baldachim wykonany podczas pontyfikatu Urbana V w 1367. Pod ołtarzem znajduje się płyta nagrobna Marcina V. Nawę główną zamyka absyda, w której zwraca uwagę bogata mozaika wykonana w XIII wieku przez Jacopo Torriti i Jacopo da Camerino. Centralną część zajmuje Krzyż Święty, po stronie lewej Matka Boska i niewielka postać papieża Mikołaja IV, fundatora mozaiki. W lewej części transeptu znajduje się późnorenesansowy ołtarz Najświętszego Sakramentu. Freski zdobiące ściany ilustrują historię bazyliki. Powstały na przełomie XV i XVI wieku. Boczne kaplice oraz nawy (zwłaszcza nawy skrajne) to miejsce spoczynku papieży i kardynałów. Po lewej stronie znajduje się wejście na dziedziniec klasztoru. Otaczają go średniowieczne krużganki wykonane przez kamieniarzy z rodziny Vassallettich zaliczanych do szkoły Cosmatich. Krużganki powstały w latach 1215–1232. Charakteryzują się delikatną rzeźbą kolumienek, często skręconych, zdobionych mozaiką lub złoceniami. Lateran – baptysterium św. Jana Transept jest połączony z baptysterium Świętego Jana u Źródła na Lateranie. Zostało zbudowane w latach 314–320 przez adaptację istniejących tu wcześniej term Domu Faustyny. Miało kształt rotundy z basenem pośrodku osłoniętym baldachimem. Obecną formę na planie ośmiokąta uzyskało podczas przebudowy w 440 r. kopułę wsparto na ośmiu porfirowych kolumnach a wokół basenu zbudowano obejście. Do zewnętrznej nawy dobudowano cztery kaplice. Pierwsza z prawej poświęcona jest św. Janowi Chrzcicielowi. Najprawdopodobniej drzwi prowadzące do tej kaplicy pochodzą z term Karakalli. Pierwsza z lewej strony to kaplica św. Jana Ewangelisty. Zdobią ją mozaiki z V wieku. Do kościoła przylega budynek, w którym mieści się dawna kaplica papieska Sancta sanctorum, w której znajduje się obraz Chrystusa Acheiropoieton. Zgodnie z legendą malować go zaczął św. Łukasz a ukończyli aniołowie. Widoczny jest przez okratowane okienko, do którego prowadzą Święte Schody (łac. Scala Santa). Zostały przywiezione z Jerozolimy do Rzymu w 326 r. przez św. Helenę, matkę Konstantyna. Zgodnie z legendą pochodzą z pałacu Poncjusza Piłata i po nich wchodził Jezus Chrystus. Kaplica San Lorenzo, w której obecnie mieszczą się schody została zbudowana w XVI wieku na polecenie Sykstusa V. Obecnie pokryte są drewnianą okładziną i wolno nimi wchodzić tylko na kolanach. Obok znajdują się dwie inne klatki schodowe, z których można korzystać bez umartwiania się. Budynek znajduje się od strony Via Merulana. Na placu San Giovanni in Laterano znajduje się najwyższy z 13 egipskich obelisków. Ma wysokość 31 m (z cokołem 47 m). Początkowo stał przy Circus Maximus. Papież Sykstus V polecił go przenieść w obecne miejsce. Archiprezbiterzy Bazyliki Laterańskiej Gotyckie cyborium wewnątrz bazyliki Urząd archiprezbitera Bazyliki Laterańskiej utworzył papież Bonifacy VIII (1294–1303). Jako pierwszy funkcję tę objął kardynał Gerardo Bianchi. Obecnie jest ona połączona z funkcją wikariusza generalnego diecezji rzymskiej i sprawuje ją abp Angelo De Donatis: Gerardo Bianchi (1299–1302)[3] Pietro Valeriano Duraguerra (1302)[4] Matteo Orsini Rosso (1302–1305) Pietro Colonna (1306–1326)[5] Bertrand de Montfavez (1327–1342)[6] Giovanni Colonna (1342–1348)[7] Pierre Roger de Beaufort (1348–1370)[8] Ange de Grimoard (1371–1388)[9] Pietro Tomacelli (1388?–1389)[10] Francesco Carbone (1389–1405)[11] Antonio Caetani (1405–1412)[12] Oddone Colonna (1412–1417)[13] Alamanno Adimari (1418–1422)[14] Guillaume Filastre (1422–1428)[15] Alfonso Carrillo de Albornoz (1428–1434)[16] Lucido Conti (1434–1437)[17] Angelotto Fosco (1437–1444)[18] Antonio Martinez de Chaves (1444–1447)[19] Domenico Capranica (1447–1458)[20] Prospero Colonna (1458–1463)[21] Latino Orsini (1463–1477)[22] Giuliano della Rovere (1477–1503)[23] Giovanni Colonna (1503–1508)[24] Alessandro Farnese (1508–1534)[25] Giovanni Domenico de Cupis (1534–1553)[26] Ranuccio Farnese (koadiutor 1547–1553, archiprezbiter 1553–1565)[27][28] Mark Sitticus von Hohenems (1565–1588)[29] Ascanio Colonna (1588–1608)[30] Scipione Caffarelli-Borghese (1608–1620)[31] Giambattista Leni (1620–1627)[32] Francesco Barberini (1627–1629)[33] Girolamo Colonna (1629–1666)[34] Flavio Chigi (1666–1693)[35] Paluzzo-Paluzzi Altieri degli Albertoni (1693–1698)[36] Fabrizio Spada (1698–1699)[37] Benedetto Pamphilj (1699–1730)[38] Pietro Ottoboni (1730–1740)[39] Neri Maria Corsini (1740–1770)[40] Mario Marefoschi Compagnoni (1771–1780)[41] Carlo Rezzonico (1781–1799)[42] Francesco Saverio de Zelada (1800–1801)[43] Leonardo Antonelli (1801–1811)[44] Giulio Maria della Somaglia (1814–1830)[45] Bartolomeo Pacca (1830–1844)[46] Benedetto Barberini (1844–1863)[47] Lodovico Altieri (1863–1867)[48] Costantino Patrizi Naro (1867–1876)[49] Flavio Chigi (1876–1885)[50] Raffaele Monaco La Valletta (1885–1896)[51] Francesco Satolli (1896–1910)[52] Pietro Respighi (1910–1913)[53] Domenico Ferrata (1913–1914)[54] Basilio Pompilj (1914–1931)[55] Francesco Marchetti Selvaggiani (1931–1951)[56] Benedetto Aloisi Masella (1951–1970)[57] Angelo Dell’Acqua (1970–1972)[58] Ugo Poletti (1973–1991)[59] Camillo Ruini (1991–2008)[60] Agostino Vallini (2008–2017)[61] Angelo De Donatis (od 2017)[62] Protokanonicy honorowi W 1604 król Francji Henryk IV otrzymał tytuł: pierwszego i jedynego honorowego protokanonika bazyliki laterańskiej, w podzięce za ofiarowanie kapitule laterańskiej dobrze uposażonego opactwa benedyktyńskiego w Clairac. Ponadto kanonicy zobowiązali się do corocznego odprawiania mszy św. za Francję w dniu urodzin królewskich, czyli 13 grudnia. Z czasem taka msza św. – zwana Missa pro felici statu Nationis Galliae – weszła do stałego „kanonu” uroczystości celebrowanych w bazylice, i przetrwała do czasów nam współczesnych. Tytuł honorowego kanonika natomiast przysługiwał kolejnym monarchom francuskim. Godność po obaleniu monarchii, została odnowiona w 1957. Od tego czasu przyjmują ją kolejni prezydenci laickiej Francji (począwszy od René Coty), ale pod warunkiem, że przybywają osobiście do bazyliki i że uczestniczą w specjalnej ceremonii. Od tamtego czasu jedynie dwóch prezydentów nie przybyło na Lateran, a wobec tego nie objęło tejże godności: Georges Pompidou oraz François Mitterrand (z powodów ideologicznych).jutro --------------------------------- 1109 ----------------------------------- Bazylika św. Jana na Lateranie, jej pełna nazwa to: Papieska arcybazylika Najświętszego Zbawiciela, św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty na Lateranie. Matka i Głowa Wszystkich Kościołów Miasta i Świata (wł. Arcib...Więcej…

Lis 8 '19, 05:51
0 0

Musisz się zalogować, aby komentować