Moje małżeństwo - moim skarbem..... | Forum Nowenny Pompejańskiej

To czekamy Weroniko na relacje z tej ważnej rozmowy ;)

Weroniko,kiedy ta rozmowa?

Wow! ale wymodliłaś :)

Właśnie, byłaś na rozmowie ? Nie mogę się doczekać szczegółów :)))))

Nie byłam:( z własnej winy , to znaczy nie z winy ale jakos tak wyszło ,że z domu sie wyrwać mogłam tylko po zwolnienie lekarskie:/ a potem do babci męża do szpitala. Pójdę jutro- dzis strasznie napięty dzień:/

Weronika-nie dam Ci spokoju:-))

To trzeba na forum jakos uczcic:-))

 po poście oczywiście!

To trzeba na forum jakos uczcic:-))

 po poście oczywiście!

Cytat z Bridget To trzeba na forum jakos uczcic:-))

Kochana, no oczywiśćie:)

No super kochana!!!! :))) Piekny miesiac, Maryjny ;)

Brawo Weronika, cieszę się razem z Tobą :))))

świetne wiadomości !

a jak Twój Mąż ? już na 100% się zgodził na sakrament?

Cytat z Monika a jak Twój Mąż ? już na 100% się zgodził na sakrament?

( wybacz , umknęło mi wcześniej Twoje pytanie)

Tak:), On się bardzo zmienił pod wpływem NP ( jak mniemam, bo cóz innego mogło go tak odmienić jak nie Bóg ?:)

Wczoraj rano zerknęłm na forum , coś ta skrobnęłam i wystrzeliłam jak z procy do sklepu i lekarza. Po drodze słuchałam muzyki. Co pewien czas jednak myślałam na temat słów , które często ostatnio zdarza mi się przytaczać: " Nie moja lecz Twoja wola niech się stanie", rozmyślałam , nuciłam pod nosem , humor miałam dobry....nagle zadałam sobie pytanie takie  na początku mgliste i niewyraźne....:"No , Weroniczko , póki co , to Ci się ziszczają modlitwy, ale jak się coś nie tak potoczy będziesz zła czy sie zgodzisz z wola Boga"?Odpowiedziałam sobie w duchu:"Pewnie tak , przynajmniej sie postaram" i pomknęłam dalej do sklepu nieświadoma dalszych wydarzeń............;)))
  Po powrocie do domu jakby we mnie piorun strzelił, subtelnie  aczkolwiek upierdliwie poczęłam docinać mężowi( czego zwykle nie robię bo wiem ,że nie tędy droga ). Ale COŚ jakby przeze mnie przemawiało....On  człowiek niezwykle spokojny znosił to mężnie w końcu jednak nie wytrzymał. Poczęłam załagadzać sytuację- pozornie mi sie udało...ale tylko pozornie:) Poszliśmy do ogrodu do teścia , dziecko sie bawiło, słoneczko świeciło...
Mąż nagle oznajmił ,że "Wieczorem to on wychodzi"
Osłupiałam( jego wychodne się nie zdarza prawie nigdy, i nie lubię gdy wychodzi bo się zachowuje w pubie z kolegami jak szlachcic pieniacz, a pięści ma mocne)
Zaczęłam więc prosić i przekonywać- On jak coś postanowi to...kaplica. Upierał się , więc ja  nie prośbą to groźbą( Jak wyjdziesz , to możesz mi nie wracać, walizy Ci wystawiam, albo przez okno wywale razem z kompem, a jak pójdziesz do ojca to jeszcze mu każę by Cię przywołał do porządku!   Odpowiedz meża;I bardzo dobrze...:)))
Po nieskutecznych i idiotycznych próbach poszłam sobie do domu zostawiając męża u teścia.Cały czas jednak mając go na oku (ha!) bo ogród teścia ze swojego mieszkania widzę. I tak patrzyłam , na męża i się modliłam i myslałam.....czy jak mnie nie posłucha to czy będe wściekła? No.......nie........jeśli modlitwy nie zostaną wysłuchane będę zawiedziona? Nooooooo, nie.......bo nie moja wola lecz Boska niech się dzieje. Z chwila gdy całkowicie i z przekonaniem powiedziałam to na głos całe moje zdenerwowanie zaczęło odpływać:)

A mąż? Zmienił zdanie i zaraz wrócił do domu:)

Był to jednak dla mnie krótki aczkolwiek " wstrząsowy" test dla mnie. Na szczęście dałam sobie radę...jakoś:))

Ach ta babska przewrotność :))))))) 

Dobrze, że "wstrząs" się zakończył tak a nie inaczej - pewnie zaoszczędzisz następnych "prób ogniowych" Mężowi, co? ;)

Cięzko mi było , tak ogólnie bo właśnie z tą zatwardziałością jego serca walczę NP. O miłość się nie modlę , bo wiem ,że On mnie kocha , zresztą na miłość składa się bardzo wiele czynników, zrozumienie , zaufanie, przywiązanie , cierpliwość , wierność itd- tego nie buduje się  krótko. Modlę się właśnie za odmianę jego serca( mówiąc kolokwialnie) aby u niego w tej jego miłości i składowej tej miłości wszystko się dobrze równoważyło:) Łatwo nie jest, ale jakoś idzie:))