Blog dorotak

J 1, 19-28 Świadectwo Jana Chrzciciela o Chrystusie

Takie jest świadectwo Jana. Gdy Żydzi wysłali do niego z Jerozolimy kapłanów i lewitów z zapytaniem: «Kto ty jesteś?», on wyznał, a nie zaprzeczył, oświadczając: «Ja nie jestem Mesjaszem».
Zapytali go: «Cóż zatem? Czy jesteś Eliaszem?»
Odrzekł: «Nie jestem».
«Czy ty jesteś prorokiem?»
Odparł: «Nie!»
Powiedzieli mu więc: «Kim jesteś, abyśmy mogli dać odpowiedź tym, którzy nas wysłali? Co mówisz sam o sobie?»
Odpowiedział: «Jam głos wołającego na pustyni: Prostujcie drogę Pańską, jak powiedział prorok Izajasz».
A wysłannicy byli spośród faryzeuszów. I zadawali mu pytania, mówiąc do niego: «Czemu zatem chrzcisz, skoro nie jesteś ani Mesjaszem, ani Eliaszem, ani prorokiem?»
Jan im tak odpowiedział: «Ja chrzczę wodą. Pośród was stoi Ten, którego wy nie znacie, który po mnie idzie, a któremu ja nie jestem godzien odwiązać rzemyka u Jego sandała».
Działo się to w Betanii, po drugiej stronie Jordanu, gdzie Jan udzielał chrztu.

„Głos wołającego na pustyni”...tak nazywa Jana Chrzciciela Izajasz i sam Jan to powtarza. Głos to nie osoba Jana, ale to, co on czyni.

W Pieśni Zachariasza śpiewamy , o Janie Chrzcicielu oczywiście :

A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego,

gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.

Wszystko dla Boga i ze względu na Boga... Tak odbieram Jana Chrzciciela i wpatruję się nie tyle w niego , jak w to , do czego został powołany i jak to realizuje…

Wczoraj Pan pokazał mi moje szczęście, szczęście , które odnalazłam w Nim. Pokazał mi też dlaczego uważam się za osobę szczęśliwą już przez tyle lat, mimo iż wiele mi brakuje do tego po ludzku rozumianego szczęścia.  A On pragnie dla mnie szczęścia przecież...

Jan był prorokiem Najwyższego...kim ja jestem dla Ciebie, Panie Jezu, dla Ciebie , nie dla kogoś innego …?

Jan przygotowuje drogę przed Panem...Świadectwo swym życiem, to ważne kiedyś było dla mnie, jak widziałam , jak potrafisz zmienić czyjeś życie , Panie. Świadectwo czyjegoś życia było dla mnie tym „głosem” właśnie. Jakim ”głosem „ ja będę …?

Jan jednak to nie tylko głos , ale z nim wiąże się pustynia, na której często przebywał…

Głos wołający na pustyni, to po ludzku rozumując , głos , który nie dociera do nikogo , bo pustynia go otacza... a Jana słyszano jednak i tłumy szły za nim...

Pisząc te swoje rozważania , też czuję się tak właśnie, choć niekiedy odgłosy jakieś słyszę - ufam, że to też Twoja, Panie Jezu zasługa  ... Ufam też jednak , że nawet gdy nie ma tych odgłosów , to coś komuś z tego pozostanie, ktoś może zachwyci się Twoim Głosem Panie, Głosem , który można usłyszeć w Twoim Słowie, gdy tylko podejmie się trud wyjścia na pustynię…

A na tę pustynie, tak przynajmniej okazuje się w moim przypadku, najlepiej zabrać Maryję. Ona tak potrafi mnie wyprowadzić, że słyszę ciszę wśród największego hałasu...

Za tę pustynię , Maryjo dziś dziękuję Tobie właśnie…

Łk 2, 16-21 Nadano Mu imię Jezus

Pasterze pospiesznie udali się do Betlejem i znaleźli Maryję, Józefa i Niemowlę, leżące w żłobie. Gdy Je ujrzeli, opowiedzieli o tym, co im zostało objawione o tym Dziecięciu.
A wszyscy, którzy to słyszeli, dziwili się temu, co im pasterze opowiadali.
Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu.
A pasterze wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jak im to było powiedziane.
Gdy nadszedł dzień ósmy i należało obrzezać Dziecię, nadano Mu imię Jezus, którym Je nazwał anioł, zanim się poczęło w łonie Matki.

Kiedy ktoś mówi , że dzieje się coś , dobrego czy złego, na dworze człowiek potrafi rzucić wszystko , by to ujrzeć , choćby tylko z ciekawości.

Kiedy Kościół mówi , że w Tabernakulum jest Żywy Chrystus , ta prawda powszednieje, może dlatego , że tak obecny Jezus nie zniknie nagle, że mamy czas by Go odwiedzić…

Tylko czy aby na pewno mamy czas…

„Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu.”…

Dziś do mnie te słowa mówią coś innego.

Nawet przeżyty silny dotyk Boga może być zagłuszony z czasem we mnie, działo się to wielokrotnie po przeżyciu nawrócenia. Sam dotyk nie wystarczył. Myślę więc , by nie stracić Boga z oczu , by wciąż zachwycać się Nim, biec do Jego Domu , którym na ziemi jest kościół , trzeba serca , które staje się Jego świątynią. A tą świątynią staje się moje serce, gdy wciąż nieustannie Boga na nowo poznaję, nawet Pismo Św. i Kościół mój mówi o tym, że nie da się tego zrobić, że po części tylko poznajemy. Nie wystarczy przyjąć i uwierzyć , że Bóg jest , zachowywać to w swoim sercu, ale trzeba nieustannie poszukiwać Go na nowo, nieustannie Nim żyć i karmić się Nim , by tej wiary nie stracić…

Maryja zachowywała w sercu wszystko i w sercu swym rozważała…

Panie Jezu , pozwól mi odkrywać Ciebie na nowo, pozwól zgłębiać Twe Tajemnice wraz z Twoją Matką Maryją i mów do mnie przez Nią, Twoją Oblubienicą..

Spraw , Panie bym na każde spotkanie z Tobą , czy to w Eucharystii czy w modlitwie , biegła tak , jak kiedyś na spotkanie z ukochanym mężczyzną, aby również czas przed spotkaniem z Tobą był moją tęsknotą za Tobą wypełniony, by moje serce , tak jak cała ja gotowa na spotkanie z kimś kogo kocham, było zawsze gotowe i pełne zachwytu, wciąż nowego zachwytu , ze spotkania z Tobą…

J 1, 1-18 Słowo stało się ciałem

Słowa Ewangelii według świętego Jana

Na początku było Słowo,
a Słowo było u Boga,
i Bogiem było Słowo.
Ono było na początku u Boga.
Wszystko przez Nie się stało,
a bez Niego nic się nie stało,
co się stało.
W Nim było życie,
a życie było światłością ludzi,
a światłość w ciemności świeci
i ciemność jej nie ogarnęła.
Pojawił się człowiek posłany przez Boga,
Jan mu było na imię.
Przyszedł on na świadectwo,
aby zaświadczyć o Światłości,
by wszyscy uwierzyli przez niego.
Nie był on światłością,
lecz posłanym, aby zaświadczyć o Światłości.
Była Światłość prawdziwa,
która oświeca każdego człowieka,
gdy na świat przychodzi.
Na świecie było Słowo,
a świat stał się przez Nie,
lecz świat Go nie poznał.
Przyszło do swojej własności,
a swoi Go nie przyjęli.
Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli,
dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi,
tym, którzy wierzą w imię Jego,
którzy ani z krwi,
ani z żądzy ciała,
ani z woli męża,
ale z Boga się narodzili.
Słowo stało się ciałem
i zamieszkało między nami.
I oglądaliśmy Jego chwałę,
chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca,
pełen łaski i prawdy.
Jan daje o Nim świadectwo i głośno woła w słowach: «Ten był, o którym powiedziałem: Ten, który po mnie idzie, przewyższył mnie godnością, gdyż był wcześniej ode mnie». Z Jego pełności wszyscyśmy otrzymali łaskę po łasce. Podczas gdy Prawo zostało nadane przez Mojżesza, łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa. Boga nikt nigdy nie widział. Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, o Nim pouczył.

Dziś miałam obraz żłóbka i … życzeń noworocznych :)

Maryja niesie w sobie w Jezusa, ale nie wszyscy to widzą, nie znajdując miejsca w gospodzie rodzi w ubogim żłóbku. Mimo to objawia się chwała Dzieciątka, świadkowie doświadczający żłóbka radują się, Herod nawet znajduje w narodzeniu Dzieciątka zagrożenie.

Dziś składano sobie życzenia noworoczne, chodzi mi o te składane na portalach internetowych Ktoś niesie dobre słowo na Nowy Rok , różnie jednak ludzie na nie reagują, jedni się im tylko przypatrują, inni odpowiadają z wzajemnością, I może nie jest to właściwy, dobry przykład, ale taki powstał w mej głowie , więc się nim posłużę. Czyjeś słowo na Nowy Rok pozostanie bowiem , tylko reakcja nasza na nie jest odmienna i o to Panu chyba chodzi , jeśli ten przykład stawia mi przed oczy .

Taką refleksję dziś miałam jedynie, choć dziś w tym fragmencie czułam Maryję, to było pierwsze słowo , które usłyszałam od razu po przeczytaniu Ewangelii – Maryja… Niestety do końca dnia nie otrzymałam żadnego poruszenia w związku z Nią, choć może nie do końca pojmuję to , co powyżej przekazałam...Może ten Sylwester  tak mnie rozkojarzył ... :)

Ufam jednak. Maryjo , że popracujesz ze mną  ... :)