Blog dorotak

J 2, 1-12 Pierwszy cud Jezusa w Kanie Galilejskiej

W Kanie Galilejskiej odbywało się wesele i była tam Matka Jezusa. Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów.
A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa mówi do Niego: «Nie mają już wina». Jezus Jej odpowiedział: «Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Czyż jeszcze nie nadeszła godzina moja?» Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: «Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie».
Stało zaś tam sześć stągwi kamiennych przeznaczonych do żydowskich oczyszczeń, z których każda mogła pomieścić dwie lub trzy miary. Rzekł do nich Jezus: «Napełnijcie stągwie wodą». I napełnili je aż po brzegi. Potem do nich powiedział: «Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście weselnemu». Oni zaś zanieśli.
A gdy starosta weselny skosztował wody, która stała się winem – nie wiedział bowiem, skąd ono pochodzi, ale słudzy, którzy czerpali wodę, wiedzieli – przywołał pana młodego i powiedział do niego: «Każdy człowiek stawia najpierw dobre wino, a gdy się napiją, wówczas gorsze. Ty zachowałeś dobre wino aż do tej pory».
Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie.
Następnie On, Jego Matka, bracia i uczniowie Jego udali się do Kafarnaum, gdzie pozostali kilka dni.

Maryjo...wpatruję się w Ciebie dziś i podziwiam.

Pełna zachwytu nad Twą ufnością nad swoja ufnością rozmyślam.

Co ja bym uczyniła , gdybym usłyszała od swego syna , że na coś nie pora.

Pewnie bym w spór kiedyś weszła, teraz może tylko w jakieś tłumaczenie bym się wdała.

A Ty, Maryjo nic na słowa Jezusa, jak tylko rozkaz służbie wydajesz, by czynili wszystko , co Syn Twój im powie.

Masz Syna – Boga i nic się nie boisz., żadna Twa reakcja nie jest tą zła lecz dobro z niej płynie i mnie tym samym poucza, jak ja z swym synem mam postępować, czy z kimkolwiek innym.

Przyglądam się więc Tobie i Twym pokojem oddycham, zatrzymaniem się z słowem i łagodnością przewyższasz wszystkie niewiasty bowiem. Jakże by mogło być inaczej, gdyś Ty o , Pani Bożą Rodzicielką, pełnią łask obdarzona, całkowicie oddana Duchowi Świętemu . Kontempluje Twoje serce Swego Syna nieustannie...

Matko Pokoju i Dobrej Rady bądź przy mnie…

Mów do mnie Matko Ukochana, jak do sług w Kanie „ Zrób wszystko, cokolwiek ci powie»„, pragnę i ja tę swoją stągiew napełnić wodą bowiem, niech nie będzie ona tylko pustym, skamieniałym naczyniem. Dziś już wiem , co oznaczał ten sen z wózkiem , który ja prowadziłam , na nim były jakieś rzeczy bezużyteczne, Ty Maryjo jednak pięknie mimo mojej ślepoty, ten wózek pchałaś . A celem był On – Syn Twój Umiłowany, który może przemienić wszystko…

Twoje pośrednictwo jest bezcenne dla mnie, pod Twoją obronę się więc uciekam , Ty jedyna potrafisz przedstawić swojemu Synowi moje problemy, me prośby tak, by ciągle dokonywał się cud.

Ta milcząca miłość między Tobą, Maryjo a Twym Synem zdumiewa mnie i zachwyca…

Matko Zawierzenia wstawiaj się za mną i za wszystkimi tymi , którzy są w potrzebie...

Mk 2, 13-17 Powołanie Mateusza

Jezus wyszedł znowu nad jezioro. Cały lud przychodził do Niego, a On go nauczał. A przechodząc, ujrzał Lewiego, syna Alfeusza, siedzącego w komorze celnej, i rzekł do niego: «Pójdź za Mną». On wstał i poszedł za Nim.
Gdy Jezus siedział w jego domu przy stole, wielu celników i grzeszników siedziało razem z Jezusem i Jego uczniami. Było bowiem wielu, którzy szli za Nim. Niektórzy uczeni w Piśmie spośród faryzeuszów widząc, że je z grzesznikami i celnikami, mówili do Jego uczniów: «Czemu On je i pije z celnikami i grzesznikami?»
Jezus usłyszał to i rzekł do nich: «Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. Nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników».

«Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. Nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników».
 

Czy znam jakiegoś zdrowego człowieka , który nie potrzebowałby lekarza przez wielkie „L”…? Chyba nie ma takiego, , co jedynie niektórzy się za takich uważają , bo nie rozumieją , że potrzebują Lekarza jakim jest Jezus.

Wniosek..Pan przychodzi powołać mnie, każdego z nas . Gdybym inaczej myślała, to dopiero byłabym chora i byłaby to bardzo groźna choroba…

Ale Pan dziś mówi „Pójdź za mną”, a z tym jeszcze gorzej wychodzi, może zbyt delikatnie to mówi…? Zapewne tak, bo tak nas ukochał, że dał mi/ nam w tym wolność.

I ciągle borykam się z pokusą , że coś mogę sama i widzę, jak w tę pokusę wpadam i co z tego wychodzi. Ciągle korzystanie z wolności swojej niekiedy przeważa, ale na szczęście już tylko niekiedy.

Jak dobrze, mój Panie, że Ty jesteś uparty, że kochasz i pragniesz mego szczęścia więcej niż ja sama i dajesz mi usłyszeć to Twoje „Pójdź za mną”...niech nic Twego wołania nie zagłusza...

Mk 2, 1-12 Chrystus ma władzę odpuszczania grzechów

Gdy Jezus po pewnym czasie wrócił do Kafarnaum, posłyszeli, że jest w domu. Zebrało się tyle ludzi, że nawet przed drzwiami nie było miejsca, a On głosił im naukę.
Wtem przyszli do Niego z paralitykiem, którego niosło czterech. Nie mogąc z powodu tłumu przynieść go do Niego, odkryli dach nad miejscem, gdzie Jezus się znajdował, i przez otwór spuścili łoże, na którym leżał paralityk. Jezus, widząc ich wiarę, rzekł do paralityka: «Synu, odpuszczają ci się twoje grzechy».
A siedziało tam kilku uczonych w Piśmie, którzy myśleli w duszy: «Czemu On tak mówi? On bluźni. Któż może odpuszczać grzechy, jeśli nie Bóg sam jeden?»
Jezus poznał zaraz w swym duchu, że tak myślą, i rzekł do nich: «Czemu nurtują te myśli w waszych sercach? Cóż jest łatwiej: powiedzieć do paralityka: Odpuszczają ci się twoje grzechy, czy też powiedzieć: Wstań, weź swoje łoże i chodź? Otóż, żebyście wiedzieli, iż Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów – rzekł do paralityka: Mówię ci: Wstań, weź swoje łoże i idź do domu!
On wstał, wziął zaraz swoje łoże i wyszedł na oczach wszystkich. Zdumieli się wszyscy i wielbili Boga mówiąc: «Jeszcze nigdy nie widzieliśmy czegoś podobnego».

Wczoraj trąd odczułam jako grzech, oddalający mnie od Boga, od miłości, a dziś widzę grzech , który paraliżuje,  bo tak faktycznie jest.

Przed nawróceniem było to dla mnie niezauważalne, życie z dnia na dzień biegło i nie zwracałam uwagi, że jeśli coś źle robię , to - jak się czuję, jakie konsekwencje tego są – nad tym się nie zastanawiałam, tak musi być i tyle…

A wcale tak być nie musi…

Jak sobie pościelesz, tak się wyśpisz...to dobre przysłowie …

Przed nawróceniem byłam paralitykiem takim dosłownym, fizycznym, nie mogłam już chodzić , ani wykonywać ręcznych czynności, dziś widzę , jak o wiele gorszy był ten duchowy paraliż. Dziś widzę od razu konsekwencje swego grzechu, nawet tego najskrytszego, o którym wiem tylko ja czy jakiegoś maleńkiego, lekkiego grzechu...tracę radość, pokój w sercu, a potem zwykle odbija się to na innych, a ja jak w jakimś letargu . Nie warto trwać w takim stanie, powrót do stanu łaski wszystko przywraca do normy we mnie…

Dziś byłam u spowiedzi , a po niej dziękowałam za dzisiejszą Ewangelię, za tych ludzi , którzy kiedyś modlili się za mnie bym otworzyła dach swego serca, ich modlitwy kierowane do Ciebie, Panie wywierciły dziurę w tym moim dachu. Uleczyłeś wtedy , Panie nie tylko mój trąd, ale i uwolniłeś mnie od paraliżu duchowego, a po pierwszej spowiedzi uzdrowiłeś z paraliżu fizycznego.

Dzisiejsza Ewangelia skłania mnie jednak tym bardziej do tego, do czego pociągnęła mnie Maryja, a mianowicie do modlitwy za innych , może i one sprawią, ze czyjś dach serca się otworzy , tak jak mój…Z Twoją pomocą , Panie Jezu, trzymając się ręki Maryi, wszystko jest możliwe i tylko ufności trzeba.

I jak tu nie zdumiewać się nad Tobą, Panie…?

I jak tu nie kochać , nie wychwalać Twego Miłosierdzia…? :)

Mk 1, 40-45 Uzdrowienie trędowatego

Trędowaty przyszedł do Jezusa i upadając na kolana, prosił Go: «Jeśli chcesz, możesz mnie oczyścić». Zdjęty litością, wyciągnął rękę, dotknął go i rzekł do niego: «Chcę, bądź oczyszczony». Natychmiast trąd go opuścił i został oczyszczony.
Jezus surowo mu przykazał i zaraz go odprawił, mówiąc mu: «Uważaj, nikomu nic nie mów, ale idź pokaż się kapłanowi i złóż za swe oczyszczenie ofiarę, którą przepisał Mojżesz, na świadectwo dla nich».
Lecz on po wyjściu zaczął wiele opowiadać i rozgłaszać to, co zaszło, tak że Jezus nie mógł już jawnie wejść do miasta, lecz przebywał w miejscach pustynnych. A ludzie zewsząd schodzili się do Niego.

„Trędowata” to dobrze znana powieść i film na niej oparty.

Trędowaty to chory na trąd, ale i to ktoś odrzucony i nietolerowany przez innych.

Trędowata jestem i ja Panie mój, gdy grzeszę, ileż razy mi się to zdarzało i zdarza!

Tak się właśnie wtedy czuję wobec Ciebie, Panie , czuje to odrzucenie , którego ja sama dokonuję, którego przyczyną jestem ja sama , moja wola.

Co się dzieje , gdy mój trąd widać na zewnątrz, na mnie , która jest Twoim świadkiem , Panie Jezu...jeśli ja mogę , to cóż wzbrania kogoś innego przed tym samym…? Można się zarazić i tak w świecie bywa i mamy wierzących niepraktykujących - cóż za dziwne to pojęcie dziś dla mnie, choć kiedyś sama się do takich zaliczałam - ale tak to jest , że jeden patrzy na drugiego i ...dokonuje aborcji , bo wiele kobiet tak czyni, okrada innych czy państwo swoje , bo inni też to czynią, w kościołach coraz mniej wiernych…

A Ty , Panie Jezu Jedyny możesz ten mój trąd uleczyć, nie boisz się dotknąć mnie grzesznej , bo na to przyszedłeś na ten świat, by mnie z tego trądu oczyścić , uzdrowić , wyzwolić…

Tak, Panie Jezu… nie jest trudno upaść na kolana przed Tobą, tylko trzeba chcieć…

A tylko wtedy można poczuć , czym jest naprawdę wolność.....

Mk 1, 29-39 Jezus uzdrawia chorych

Po wyjściu z synagogi Jezus przyszedł z Jakubem i Janem do domu Szymona i Andrzeja. Teściowa zaś Szymona leżała w gorączce. Zaraz powiedzieli Mu o niej. On podszedł do niej i podniósł ją ująwszy za rękę. Gorączka ją opuściła i usługiwała im.
Z nastaniem wieczora, gdy słońce zaszło, przynosili do Niego wszystkich chorych i opętanych; i całe miasto było zebrane u drzwi. Uzdrowił wielu dotkniętych rozmaitymi chorobami i wiele złych duchów wyrzucił, lecz nie pozwalał złym duchom mówić, ponieważ wiedziały, kim On jest.
Nad ranem, gdy jeszcze było ciemno, wstał, wyszedł i udał się na miejsce pustynne, i tam się modlił. Pośpieszył za Nim Szymon z towarzyszami, a gdy Go znaleźli, powiedzieli Mu: «Wszyscy Cię szukają».
Lecz On rzekł do nich: «Pójdźmy gdzie indziej, do sąsiednich miejscowości, abym i tam mógł nauczać, bo na to wyszedłem». I chodził po całej Galilei, nauczając w ich synagogach i wyrzucając złe duchy.

Jak wczoraj modlitwa o uwolnienie, tak dziś modlitwę wstawienniczą w ogóle mam przed sobą w dzisiejszej Ewangelii. Modlitwę wstawienniczą , do której najczęściej „garną się ” ci właśnie, którzy wcześniej zostali uzdrowieni przez Jezusa, ci którym Jezus dał nowe życie. Ale w tej posłudze konieczne jest trwanie na modlitwie osobistej, życie Sakramentami Świętymi. Jezus , który był przecież nie tylko Człowiekiem , ale i Bogiem , nieustannie odchodzi na pustynię by się modlić. Nie czyni zresztą tego jednorazowo, ciągle w Ewangeliach o tym słyszę . Jeśli chcę Go naśladować , jeśli chcę iść za Nim , to wpatruję się w Niego, w Jego Słowo i nie stoję w miejscu, tylko idę dalej …

Panie Jezu, spraw bym w drodze za Tobą nie zatrzymywała się. Daj mi też siłę i wytrwałość w spotkaniu z Tobą na pustyni mego serca , z Twoim Słowem. Wskaż drogę , gdzie mam iść Panie, by czynić coś dobrego dla innych ...

A nade wszystko daj mi swą miłość i moją miłość przemieniaj ...